Tuesday, February 16, 2021

असे पाहुणे येती

असे पाहुणे येति
"भाऊ....." अशी ती परिचित हाक कानावर आली आणि भीतीने पोटात गोळा उठला.पण यावेळी स्वयंपाकघरातून भांडी पडल्याचे आवाज ऐकू आले नाहीत याचे आश्चर्य वाटले.म्हणजे संतोष दिघेचे येणे हिला मान्य असावे.
आता हा संतोष दिघे कोण ....?? स्वतःला साहित्यिक समजणारा आणि मालिका लिहिणारा माझा वर्गमित्र.वर्गात होता म्हणून वर्गमित्र म्हणायचे असा विक्रम म्हणतो. घरच्यांवर उपकार करायचे म्हणून हा शाळेत यायचा हे माझे मत. त्याला लिखाणाची आवड लहानपणापासूनच होती बरे का ....मुलींना प्रेमपत्र लिहिण्यात याचा हातखंडा. पण याने लिहिलेल्या प्रेमपत्रामुळे अनेकांचे संसार सुरू होण्याआधीच वाचले. असे विक्रमाची बायको वनिता म्हणते. दुर्दैवाने याने विक्रमला प्रेमपत्र का लिहून दिले नाही असे ही दोघांच्या भांडणात बऱ्याचवेळा म्हणते .
असो ... तर वेळीअवेळी घरी टपकणे ही त्याची जुनी सवय. सौ.लाही ते माहीत आहे कारण लग्नाच्या पहिल्या रात्री यानेच आमच्या बेडरूमचा दरवाजा वाजवून मला उठवले होते आणि भाऊ सावकाश असा सल्ला देऊन निघून गेला होता. तेव्हापासून सौ.हा घरात शिरला की भांडी आपटून निषेध व्यक्त करत असते.
दिघ्या घरात शिरताच त्याचे थंड पाण्याने स्वागत झालेले पाहून मी चक्रावलो. माझ्याविरुद्ध काही कट शिजणार याचा संशय येऊ लागला .
"दिघ्या.....अचानक इकडे कुठे ...?? सिरीयल बंद केल्यास का ...?? मी नजर  रोखूनच विचारले.असे मी नेहमी त्याला विचारतो.कारण कोणत्याही सिरियलमध्ये संतोष दिघे हे नाव कधीच वाचले नाही.
"वहिनीने बोलावले आहे ... "माझ्याकडे छद्मीपणे पाहत त्याने उत्तर दिले.
"हो....मीच बोलावले होते पण असे अचानक येतील याची कल्पना नव्हती. सौने त्याच्या पुढ्यात कांदाभजीची प्लेट ठेवली. ते पाहतच माझा राग थोडा निवळला . कांदाभजी आज खारट झाली होती म्हणून मी चिडलो होतो आणि ती फेकून द्यायचा हुकूम सौ ला केला होता. पण अन्न वाया जाऊ नये या सौच्या  धोरणामुळे तिने ती डिश संतोषच्या पुढ्यात ठेवली .
"भाऊजी .... "मोठ्या कष्टाने आपला आवाज मवाळ करीत सौ.म्हणाली .. माझी भाची आहे गावाला . तिच्या कामाचे बघा ना ...तिला एखाद्या सिरियलमध्ये काम द्या.."
"देवा .... शेवटी हेच काम तर...." बिचारी इतकी वर्षे माझ्यासोबत राहून ह्या दिघ्याला ती ओळखू शकली नाही याचे दुःख झाले मला .
"हात्तीच्या....!!  बस इतकेच ....तिचे काम झालेच म्हणून समजा. एका नवीन सिरियालमध्ये तिला नायिकेचा रोल देतो... "भजी तोंडात टाकून दिघ्या सहज स्वरात  म्हणाला .
 "पण भाऊजी ती थोडी तोतरी बोलते...."सौ चाचरत म्हणाली .
"त्यात काय...?? आपण तिच्या तोतरेपणावर कथा लिहू..." दिघ्या भजीला जागून म्हणाला .
"दिसायलाही इतकी खास नाही.... थोडी काळी आणि जाड.... "सौ.खाली आवाजात म्हणाली.
"असुदे.. नेहमीच नायिका गोऱ्या सडपातळ सुंदर हव्या असा नियम नाही.... आणि तसेही परडे परवडत नाही .त्यापेक्षा अश्या मुलींना नायिका करून चारशे भागाची एक मालिका बनेल . करून टाकू एक सिरीयल ..."पाण्याचा एक घोट घेत दिघ्या चेहऱ्यावरची रेषाही न हलविता म्हणाला .
मानलं दिघ्या तुला ..... मी मनात म्हटले. इतकी खारट भजी खाऊन चेहरा कोरा ठेवणे फक्त संतोष दिघेलाच जमू शकते हे आज पुन्हा पटले.
"वहिनी तुला काम करायचे आहे का ..??? संतोषने सौला डायरेक्ट विचारले.तसे सौचे डोळे मोठे झाले .
"अय्या काहीतरीच काय ..... थांबा मी सरबत घेऊन येते.."असे म्हणून ती धावत आत गेली.
हे अति झाले ... ते सरबत मी कॉकटेलसाठी ठेवले होते .आता विक्रम शिव्या घालणार मला ...मी मनात चरफडलो.
"भाऊ ... तू ही काम कर पाच दहा एपिसोडमध्ये....".संतोष दात कोरत म्हणाला. 
"काहीतरीच काय....?? मला कुठे अभिनय करता येतो.." मी उत्तरलो. 
"अरे... तुझा चेहराच केविलवाणा आहे . एका रंजलेल्या गांजलेल्या माणसाची भूमिका तुला फिट आहे. तोच चेहरा घेऊन वावरायचे . हल्लीच्या सिरीयल बघत नाहीस का ....?? मेकअप तरी करतात का सिरियालमधील पात्रे...?? संतोष हसत म्हणाला आणि सौ च्या हातातील ग्लास ओढून घेतला .
"ठरले तर ..... वहिनी तुमच्या भाचीवर मी सिरीयल लिहायला सुरुवात करतो. पाहिले पन्नास भाग तर तिच्या तोतरेपणाच्या विनोदावर जातील. ती दिसायला सुंदर नाही म्हणून तिची हेटाळणी होईल .पुढील पन्नास भागात तिचे प्रेम.. लग्नाच्या गोष्टी.नंतर पन्नास भाग तिला सासरचा त्रास....मग पुढे तिचा लढा यावर पन्नास भाग असे करून सिरीयल टीआरपी प्रमाणे वाढवत नेऊ .आता मी निघतो यापुढे येणे होईलच ...."सरबत संपवून दिघ्या उठला.
"हो नक्की या ... आणि यापुढे कधीही आलात तरी जेऊनच जायचं ...."सौ. आग्रहाने म्हणाली
पुन्हा एकदा माझ्याकडे पाहत छद्मीपणे हसत संतोष दिघे घरातून बाहेर पडला ते कधीही येऊन जेवायची परमिशन घेऊनच .
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर

Friday, February 12, 2021

हग डे

हग डे
खाडकन आवाज येताच आख्या बाजाराचे लक्ष त्या दिशेने गेले.भर गर्दीत ती संतापून त्याच्याकडे पाहत होती आणि तो खाली मान घालून उभा होता.
"तुझी लायकी तरी आहे का माझ्याकडे पहायची...?? आणि तरीही आज हॅपी हग डे म्हणत मिठी मारायची हिंमत केलीस...?? लाजशरम काही आहे का ...?? की दिसली तरुणी की मिठी मारायला धावत यायचे. इथे भर रस्त्यात चपलेने मारेन तुला.. पुन्हा माझ्या वाट्याला गेलास तर ..संतापाने थरथरत ती बोलत सुटली होती.
टाईट जीन्स त्यावर मॅचिंग शॉर्ट कुर्ता तिच्या गोऱ्या शरीराला खुलून दिसत होता. पाहणारा नक्कीच पुन्हा वळून पाहिलं अशी तिची शरीरयष्टी होती. संतापाने तिचा चेहरा लाल झाला होता आणि त्यातही ती अजून सुंदर दिसत होती.
 तो तिच्यासमोर केविलवाणा चेहरा करून उभा होता. साधी ट्राऊझर त्यावर गोल गळ्याचा साधा टी शर्ट .पायात चप्पल . साधारण बावीस वर्षाचा असेल. मित्रांसोबत नेहमी त्या नाक्यावर उभा असायचा . पण कधी कोणी त्याला थट्टा मस्करी करताना पाहिले नव्हते .
ती बऱ्याचवेळा बाजारात यायची . तिला कधीच यांचा त्रास नव्हताच. त्यांच्या जवळून जाताना ओळखीची चमक तिच्या डोळ्यात यायची . बस इतकेच ....
पण आज त्याने अचानक समोर येऊन हॅपी हग डे म्हणत तिला मिठी मारली आणि तिचा तोल गेला. त्याच रागात एक सणसणीत गालावर ठेवून दिली तिने आणि मग तोंड सोडून संतापाला वाट करून दिली होती.
काही वेळाने ती निघून गेली आणि बाजार पूर्वीप्रमाणे सुरू झाला . आताच काही घडलंय याची नावनिशाणीही शिल्लक नव्हती. 
तो रुबाबात आपल्या मित्रांसमोर उभा राहिला."चला.. काढा पाच हजार.. मी पैज जिंकलोय." मित्रांनी काही न बोलता पाच हजार काढून त्याच्या हातात दिले.
"उगाच पैज लावू नका.सध्या कोणतीही पैज काहीही करून जिंकायची अशी परिस्थिती आहे माझी..."तो हसून म्हणाला .
व्हॅलेंटाईन डे सुरू झाले होते. रोज कोणतातरी डे येत होता. आज हग डे.….
गमतीत त्याच्या मित्रांनी पैज लावली होती. आपल्या आवडत्या मुलीला जो हग करेल त्याला पाच हजार रु मिळणार होते.
ती नेहमी दिसायची म्हणून आज त्याने हे धाडस केले होते.अर्थात त्याचा परिणाम अपेक्षेपेक्षा जास्तच गंभीर झाला होता.
संध्याकाळी तो घरात शिरला.नेहमीसारखेच तणावग्रस्त वातावरण होते. ते नसते तर त्याला आश्चर्य वाटले असते. आजी आजोबा कोपऱ्यात बसून हळू आवाजात गप्पा मारत होते. तर बाप शांतपणे शिलाई मशीन चालवत होता.
तो आजीआजोबांच्या समोर उभा राहिला . खिशातून पाकीट काढून त्याने दोघांसमोर ठेवले. 
"तुमची अष्टविनायक यात्रेची तिकिटे. परवा सकाळी निघायचे आहे तुम्हाला. यात्रा कंपनी सगळी काळजी घेईल तुमची....."
एका क्षणात कुजबुज बंद झाली .शिलाई मशीनही पटकन थांबली.थरथरत्या हाताने आजोबांनी ते पाकीट उघडले.आत यात्रा कंपनीची पावती होती. संपूर्ण यात्रा पाच हजारात होती.डोळ्यात अविश्वास आणून आजी आजोबा त्याकडे पाहत बसले.
"आजोबा .... कित्येक वर्षे अष्टविनायक यात्रेचे स्वप्न बघताय....यावर्षी मनात ठरवून ठेवले होते काहीही करून तुमचे हे स्वप्न पूर्ण करायचे. आज पैसे मिळाले आणि ताबडतोब बुकिंग करून आलो.मस्तपैकी फिरून या दोघे .व्हॅलेंटाईन डे साजरा करा .... च्यायला आयुष्यात आहे काय अजून ... " डोळ्यातील अश्रू लपवत तो मोठ्याने म्हणाला.
खुश होऊन आजी आजोबाने त्याला जवळ घेतले . हग डे म्हणजे नक्की काय ते आता त्याला कळले .
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर

Thursday, February 4, 2021

लॉक ग्रिफिन......वसंत वसंत लिमये

लॉक ग्रिफिन......वसंत वसंत लिमये 
लॉक याचा अर्थ तलाव . हा स्कॉटलंड मधील पौराणिक भाषेतील शब्द .तर ग्रिफिन म्हणजे गरुडाचे डोके आणि सिहांचे शरीर लाभलेला प्राणी.अनेकदा येशूची तुलना गरुड आणि सिहाशी केली जाते. 
लॉक ग्रिफिन ही अमेरिकेतील एक गुप्त कमिटी आहे.अमेरिकेच्या दूरच्या भविष्यातील हितसंबंधांचे रक्षण करणे हे त्या कमिटीचे काम.निवृत्त झालेले उच्चपदस्थ सरकारी अधिकारी या कमिटीचे सदस्य .यांची ताकद इतकी अफाट आहे की अमेरिकेचे राष्ट्राध्यक्षही याना सॅल्युट करतात. सध्या लॉक ग्रिफिनला मूळ भीती भारतापासून आहे . भारताचा विकास होणे त्यांना परवडणार नाही.आणि त्यासाठीच त्यांनी ऑपरेशन कोब्रा ही मोहीम आखली होती.
सौभद्र कानिटकर मुंबई आयआयटीत शिकत असताना अचानक त्याला वडिलांच्या खुनाची बातमी देणारा फोन आला. त्यातून तो सावरत नाही तर दोन दिवसांनी त्याचे काका धनंजय आणि काकू नेहा यांचा नैनिताल येथे अपघाती मृत्यू होतो.अमेरिकेत स्थायिक असलेले काका काकू भारतात कधी आले...?? ते नैनितालला कसे गेले ....?? त्यांचा मृत्यू संशयास्पद होता. सौभद्रचे काका सायबर सिक्युरिटीत एक्सपर्ट होते.
नऊ वर्षानंतर सौभद्र आपल्या वडिलांचा खून आणि काका काकूंचा दुर्दैवी अपघात यामागे काय रहस्य आहे त्याचा तपास करण्याचे ठरवितो .त्यासाठी त्याला अमेरिकन मैत्रीण ज्युलिया साथ देते. 
दोघेही रहस्याचा तळाशी पोचतात आणि भयानक सत्य समोर येते.
काय आहे हे सत्य ....?? 
सुरवातीला अतिशय संथपणे चालणारी ही कादंबरी शेवटी एक स्पीड पकडते आणि आपण त्यात गुंतून जातो .