Friday, October 23, 2020

ती एक देवी ....४

ती एक देवी ....४
ते गाव जरी भारतात असले तरी भारताच्या लोकशाहीशी ...राज्यघटनेशी..काहीही संबंध नव्हता . जणू काही नकाशावर दाखवण्यासाठी ते गाव होते. गर्द रानात.... देशाच्या सीमेजवळ .
सर्व काळे धंदे तिथे चालायचे.भारतातील आणि परदेशातील गुंडांचे आश्रयस्थान होते ते .पोलीस किंवा सैनिकही तिथे जात नसत.पण गावाबाहेर सर्व वेढा टाकून बसलेले असायचे . कोणी बाहेर आला आणि नजरेस पडला तर टिपला जायचा . गावात पंचायत राज्य होते . पोलीस नावालाच.चुकून कोणी गेलाच तर त्याचे शवही दिसत नसे जंगलातील प्राण्यांना आयतीच मेजवानी.
पण गावात उत्सव मात्र हौसेने साजरे व्हायचे . तेच तर मनोरंजनाचे साधन होते .नाचगणे आणि पार्टी करायला काहीतरी कारण हवेच ...
आताही नवरात्री चालू होत्या.गावात सर्व त्या दिवशीच्या रंगाचे ड्रेस घालून फिरत होते .रात्री गरब्याचा कार्यक्रम होताच . पण आज एक खास गोष्ट होती.....
सीमेपालिकडून काही लोक आले होते.अनेक देशांच्या पोलिसांना ते हवे होते . काहीतरी मोठा प्लॅन होता..
 लवकरच कुठेतरी काहीतरी भयानक घडणार याची कल्पना सर्वाना आली होती.त्यांच्या करमणुकीसाठी काही गायिका आणि नृत्यांगना येणार होत्या .
ठरल्याप्रमाणे गरबा सुरू झाला . आजच्या रंगाचे ड्रेस घालून स्त्री पुरुष गरब्यात रंगून गेले होते.त्यानंतर खरा खेळ चालू झाला . शहरातून ज्या काही प्रसिद्ध नृत्यांगना आल्या होत्या त्यातील दोघी खूपच भांबावलेल्या दिसत होत्या.जणू काही त्यांना जबरदस्तीने आणले होते.
आजच्या रंगाचा ड्रेस त्यांच्या देहयष्टीला शोभून दिसत होता . कधीही नुसत्या हाताने फाटेल अशी तंग चोळी....  मांड्या जेमतेम झाकल्या जातील असा छोटा स्कर्ट.. नजरेत व्याकुळ भाव ... कधी एकदा हे संपून घरी जातो असे झाले होते त्यांना....
नवीन आलेल्या पाहुण्यांसमोर त्यांचा खाजगी नाच सुरू झाला . पाहुण्यांच्या नजरेतील वासना त्यांचे अंग जाळीत होते.  पाहुणेही आजच्याच रंगाचे कपडे घालून बसले होते.
मध्यरात्र होत आली आणि नृत्य संपताच पाहुण्यांनी आपापली तरुणी निवडली. त्यात त्या दोघी होत्या . रात्री आपले काय हाल होणार या विचारानेच त्यांचा अर्धा जीव गेला होता . नजरेत मरण स्पष्ट दिसत होते .मुकाटपणे त्या पाहुण्यांच्या सोबत दिलेल्या खोलीत शिरल्या.
सकाळ झाली ..
काहीजण पाहुण्यांना उठवायला खोलीत शिरले आणि समोरील दृश्य पाहून हादरले .प्रत्येक खोलीत एकेक पाहुणा रक्तबंबाळ अवस्थेत पडला होता .कोणीतरी एका कानापासून दुसऱ्या कानापर्यंत त्यांचा गळा चिरला  होता . आलेल्या सर्व तरुणी गायब झाल्या होत्या . संपूर्ण गावात त्या तरुणींचा शोध चालू झाला .
इकडे गावापासून काही अंतरावर एका खोलीत त्या तरुणी शांतपणे झोपल्या होत्या . यावेळी त्यांच्या अंगावर भारतीय सैन्यदलाचा गणवेश होता .
होय त्या देवीच आहेत .
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर

Wednesday, October 21, 2020

ती एक देवी ...३

ती एक देवी ....३
तिच्याकडे कपडे फारसे नव्हतेच .तशी गरजच भासली नव्हती. नवरा गेल्यानंतर संसाराची जबाबदारी तिच्यावर पडली होती आणि ती समर्थपणे सांभाळत होती.
 नेहमीप्रमाणे आजचा रंग तिच्याकडे नव्हताच.. पण हरकत नाही... भावाचा त्या रंगाचा टी शर्ट होताच.
 तोच घालून दिवसभर वावरायचे... उद्याचे उद्या बघू .असे मनाशी म्हणत तिने टी शर्ट अंगावर चढवला आणि गाडीकडे निघाली.
होय ती खाजगी टॅक्सीचालक होती . सकाळी टॅक्सी बाहेर काढायची . दुपारी घरी येऊन जेवायचे पुन्हा संध्याकाळी कॉल आल्यावर बाहेर ...
कसले सण...कसले काय.. ???? उलट या सणाच्या दिवसात धंदा जोरात. शहराचा कानोकोपरा माहीत होता तिला.
आताही संध्याकाळी देवापुढे बत्ती लावताना मोबाईल वाजला . ती विशिष्ट बेल... कॉल आहे समजून गेली .मुकाटपणे गाडी चालू केली आणि ठरलेल्या ठिकाणी गाडी उभी केली . 
थोड्याच वेळाने ती गाडीपाशी आली .कोणीही मान वळवून पाहिल असे रूप होते तिचे . आजच्या रंगाचा वनपिस तिला खुलून दिसत होता .त्याच रंगांची लिपस्टिक आणि इतर गोष्टीही . शरीर हवे तिथे उठावदार दिसत होते . तिच्या चालीत ही एक डौलदारपणा होता. मोठ्या ऐटीत मागचा दरवाजा उघडून बसली .
"आज मोठे गिऱ्हाईक वाटते ... ."??गाडी स्टार्ट करत पहिलीने कुत्सित स्वरात विचारले . 
"माईड युवर बिझनेस ..." दुसरी ठसक्यात म्हणाली.
"हो ग बाई .... मी माझा करतेय तू तुझा कर .." पहिली हसून म्हणाली आणि गियर टाकला.
"हो आणि मी तो प्रामाणिकपणे करतेय .फसवत नाही कोणाला. जसा दाम तशी सर्व्हिस .. ..ओठावरून लिपस्टिक फिरवीत दुसरी म्हणाली .
तिने सांगितलेल्या स्थळी गाडी उभी राहिली आणि  मागून ती ऐटीत बाहेर पडली . एक नोट पहिलीच्या अंगावर फेकून उरलेले राहू दे अशी खूण करून  डौलदार पावले टाकत त्या घरात शिरली . 
 नोटेकडे पाहत तिने गाडी सुरू केली आणि दुसरा कॉल अटेंड करायला निघाली . आज रस्ता भरलेला दिसत होता . नवरात्रीची गडबड दिसून येत होती . आजच्या रंगांच्या साड्या ड्रेस घालून सर्व स्त्रिया बाहेर दिसत होत्या . पुरुष ही काही कमी नव्हते . अंगावर कुठे ना कुठे आजच्या रंगांची खूण दिसत होतीच . 
दोन तीन कॉल अटेंड करता करता रात्रीचे बारा वाजत आले . आता मात्र शेवटचा कॉल असे म्हणत आलेला कॉल तिने उचलला . योगायोगाने तो कॉल तिने अटेंड केलेल्या पहिल्या ठिकाणच्या जवळपासचा होता.
"जिथून सुरवात केली तिथेच समाप्त...." असे म्हणत तिने मोबाईल बंद केला .कस्टमरला गुड नाईट करून निघणार इतक्यात कोपऱ्यातील गल्लीतून दुसरी बाहेर आली . आता ती पार दमलेली दिसत होती . संध्याकाळची ऐट आता निघून गेली होती . डोळेही सुजल्यासारखे वाटत होते.
" अरे काय झाले हिला ... ?? स्वतःशी पुटपुटत तिने गाडी तिच्याजवळ नेली . ओळखीचा चेहरा पाहताच दुसरीच्या चेहऱ्यावर एक आनंद दिसून आला .
"मॅडम ...?? काय झाले ...?? काय हा अवतार .."?? हॉर्न वाजवत तिने थोड्या काळजीनेच विचारले .
"हरामखोर साला ... सर्व्हिस घेतली पण ठरलेले पैसे द्यायला नकार दिला .. उलट मारून बाहेर काढले ...ही काय पद्धत झाली का ....?? दुसरी चिडून बडबड करायला लागली.
काय झाले हे पहिलीच्या  लक्षात आले. काही न बोलता ती गाडीतून बाहेर पडली . मागची डिकी उघडून दोन फूट लांबीची लोखंडी सळई बाहेर काढली .दुसरीचा  हात  पकडून शांतपणे म्हणाली "चल दाखव कोण आहे तो ......"?? आणि त्या घरात शिरली .
बेडरूममध्ये तो शांतपणे झोपला होता . कोपऱ्यातील टेबलवर अर्धी भरलेली दारूची बाटली . चिकन तंदुरीचे पॅकेट , वेफर्स असा सरंजाम होता . 
त्या दोघीना पाहताच तो उठला "ए चल निघ .. पैसे नाही मिळणार म्हटले ना ... बरोबर दुसरीला घेऊन आलीस काय ...?? xxx साली .. ..तो चिडून अंगावर धावत येत म्हणाला .
पहिलीने  एका हाताने त्याला ढकलून हातातील सळई त्याच्या पायावर हाणली..".पैसे बुडावतोस काय ...?? अरे शरीर विकते म्हणून काय झाले . प्रामाणिकपणे धंदा करते ती . फसवत तर नाही ना गिऱ्हाईकाला .." सपासप सळईचे वार करत ती ओरडत राहिली . 
ते पाहून दुसरीने दारूची बाटली उचलून त्याच्या डोक्यात घातली." हवी तशी मजा मारलीस आता पैसे द्यायला नकोत तुला ..." ती ही चिडून म्हणाली .
 दोघींचा रुद्रावतार पाहून तो घाबरला . गयावया करत त्याने पैशाचे पाकीट त्यांच्याकडे फेकले .
ठरलेली रक्कम काढून घेऊन दुसरीने पाकीट पुन्हा त्याच्याकडे फेकले . 
"जे ठरले तितकेच घेतलय .. "ती रागाने म्हणाली . 
दोघीही परत निघाल्या इतक्यात तंदुरीच्या पॅकेटकडे बोट दाखवून पहिली म्हणाली "जेवण झाले का तुझे .."?? 
दुसरीने नकारार्थी मान हलवली . तसे तंदुरीचे पॅकेट उचलत तिने हळूच डोळा मारला . दोघीही हसत हसत बाहेर पडल्या.
"ए घरी सोडतेस का मला .. .." दुसरीने विचारले.
"ठरलेले पैसे देणार आणि टीप देणार नसशील तरच सोडेन तुला ...." पहिली गाडी स्टार्ट करून हसत म्हणाली . दोघीही हसल्या .दुसरी दरवाजा उघडून तिच्या बाजूला बसली 
होय ती देवीच आहेत .
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर

Monday, October 19, 2020

ती एक देवी ...२

ती एक देवी ....२
"चल ग पोरी लवकर ...." प्रेमाने आपल्या दहा वर्षाच्या छकुलीकडे पाहत ती म्हणाली. नवरात्रीचा उत्साह सगळीकडे ओसंडून वाहत होता. आजच्या रंगाचा ड्रेस छकुलीच्या अंगावर खुलून दिसत होता . तिच्याही अंगावर आजच्या रंगांची साडी खुलून दिसत होती . घट्ट अंगावर बसणाऱ्या नऊवारीत ती सहज वावरत असे  डोंबारीच्या कलेत निष्णात होती ती . आता तिची छकुली ही तिच्याच पावलावर पाऊल टाकून तयार होत होती ..
आज शहर एका रंगाने उजळून निघाले होते . स्त्रियाच काय तर पुरुष लहान मुले ही त्या रंगाचे कपडे घालून फिरत होते .
तिने भर गर्दीतील एक जागा निवडली आणि छकुलीच्या मदतीने खेळाची तयारी केली.ठराविक अंतरावर बांबू बांधून त्यावर दोरी टांगली . बांबू पडणार नाहीत याची खात्री केली . साधारण आठ फुटावर ती दोरी बांधली होती . दोघीही  हवेत दोरीवरून चालण्यात एक्सपर्ट होत्या . त्यांची तयारी पाहून हळू हळू गर्दी जमू लागली. 
पुरेशी गर्दी जमताच त्यांचा खेळ सुरू झाला . छकुलीने हातात ढोल घेऊन बडवायला सुरवात केली आणि तीने सराईतपणे दोरीवरून चालण्यास सुरवात केली.वरून चालताना तिचे सगळ्या गर्दीवर लक्ष होते . कोण कोणाकडे पाहून सूचक इशारे करतय... तर कोण गर्दीचा फायदा घेत स्त्रियांशी लगट करतेय . तर काही जणांची पाकिटे कशी उडवली जातील याचीही तिला कल्पना होती. पण तिच्याकडे पर्याय नव्हता . गर्दीचा फायदा सगळेच घेतात .... आपल्याला ही गर्दीची आवश्यकता आहेच. हताश होऊन तिने निराशेने मान डोलावली आणि खेळ चालू केला . 
खेळ संपायला आला. छकुलीने हातात थाळी घेऊन गर्दीत फिरायला सुरवात केली आणि तिने सामान आवरायला.
अचानक छकुलीने संतापाने मारलेली किंकाळी तिला ऐकू आली . दचकून तिने पाहिले तर छकुली हातात काठी घेऊन एका तरुणावर धावून गेली होती . हातातील काठीने सपासप त्या तरुणावर वार करत होती . त्या तरुणांच्या बाजूलाच तिच्याच वयाची मुलगी अंग चोरून उभी होती .
एका क्षणात तिला काय झाले ते कळले . पण ती शांतपणे उभी राहिली. काठीने मारता मारता छकुलीच्या तोंडाचा पट्टा सुरू होता.
"लाज नाही वाटत पोरींच्या अंगाला हात लावायला ....?? घाणेरडा आहेस तू .. ."आजूबाजूचे ताबडतोब पांगले . तर काही त्याला बाजूला घेऊन गेले .काही क्षणात रस्ता रिकामा झाला . तिथे फक्त ती आणि छकुली उरले होते . भानावर येऊन छकुलीने हातातील थाळीकडे बघितले . थाळी रिकामी होती .
"आये... आज काहीच नाही मिळाले ग... "रडवेल्या आवाजात तिने सांगितले .
"नाही ग पोरी... आज जे काही मिळाले ते आयुष्यभर पुरेल मला ... " तिने छकुलीला जवळ घेऊन म्हटले . मुलीला दिलेली शिकवण आज कामी आली होती तिच्या . आकाशाकडे पाहून तिने हात जोडले ,
होय देवीच आहेत त्या .
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर 

Saturday, October 17, 2020

पत्थरातील पाझर

पत्थरातील पाझर
"शेवटचे कधी रडलायस तू ..."?? त्याच्या हातातून ग्लास खेचून घेत तिने विचारले.
तो फक्त हसला.
 तशी ती चिडली." बघ असेच वागतो तू नेहमी.. ती  घोट घेत म्हणाली.
खरे तर ती लाल शर्ट आणि ब्लॅक स्कर्ट मध्ये एकदम भारी दिसत होती .शर्ट नको तिकडे एकदम घट्ट बसला होता.दोन उघडी बटणे कोणालाही घायाळ करू शकत होती.
 त्याने काही न बोलता सिगारेट शिलगावली.
 "इथे भरदिवसा स्त्रियांवर अत्याचार होतायत.कोवळ्या मुलीही यातून सुटत नाहीत .पण तू यावर कधीही प्रतिक्रिया व्यक्त करत नाहीस .माहीत तरी आहे का आपल्या देशात काय चालू आहे ...??ती चिडून म्हणाली.
 "बरे मग.... ?? मी काय करू ...?? त्याने थंड आवाजात तिला विचारले.."कालच दिलेला प्रोजेक्ट पूर्ण केलाय आपण तोही वेळेच्या आधी.कितीतरी पैसे वाचविले आपण कंपनीचे. तेच आपले काम आहे.आता चार दिवस आराम करू...." तो सहज म्हणाला.
"हेच ... हेच....!! फक्त स्वतःचे काम.अरे पाचशे वर्षे लढून आपण ती जागा ताब्यात घेतली.आता तिथे सुरेख मंदिर बांधू ... किती अभिमानाची गोष्ट आहे ही....". ती पुन्हा उत्साहात ओरडली.
" नक्कीच अभिमानास्पद गोष्ट आहे ..."त्याने हसून मान डोलावली.
" परत तेच .....तुला कधी आनंद झालेला दिसला नाही . कधी चर्चा करताना पाहिले नाही मी...."तिने टोमणा मारलाच.
तो पुन्हा हसला.
" दगड आहेस दगड ....!!  देशात काय चालू आहे याची काहीच माहिती नाही तुला .. उद्या त्या मुलीवर झालेल्या अत्याचाराचा  निषेध करण्यासाठी कॅडल मोर्चा काढतोय . तू येणार आहेस का ...."?? तिने खोचकपणे विचारले.
"नाही मी बाहेर चाललोय .."त्याने हसत उत्तर दिले .
"ए.. उद्या शॉपिंग करायची का ...??  बोनस तर देणार आहे कंपनी आपल्याला ..." तिने विचारले . 
"तीन महिने झाले हे कपडे घेऊन ... पुन्हा नवीन ?? त्याने स्वतःकडे आणि तिच्याकडे डोळे वटारत विचारले .
"घ्या .. यातही अरसिक तू .. माहितीय मला.पण आहेत ना पैसे...?? थोडी मजा करू की..मी देईन पैसे दोघांच्या शॉपिंगचे .... " तिने त्याचा हात हाती घेऊन म्हटले .
त्याने खांदे उडवून बिल मागितले . बिल घेऊन आलेल्या वेटरकडे पाहून अचानक त्याला कसलीतरी आठवण झाली .
"मित्रा.. मी दिलेला मोबाईल पोरगी वापरते ना ..?? काही अडचण असेल तर सांग . आणि तिचा नेट पॅक संपत आला की आठवण कर मला . भरेन मी .." भारावून जाऊन त्या वेटरने त्याचा हात हाती घेतला . 
ती आश्चर्याने बघत होती.
"ऑनलाईन अभ्यासासाठी त्याच्या मुलीकडे स्मार्टफोन नव्हता.माझा जुना फोन दिला मी . पण फोन असला तरी नेट पॅक भरावेच लागते ..मग ते ही भरतो मी" सहज स्वरात म्हणत तो बाहेर पडला.
बाहेर येताच त्याने कोपर्यावरच्या फुलवालीकडे जाऊन हार घेतला आणि पैसे पुढे केले . 
"ताई ... काय म्हणते छोकरी ...??? जातेना क्लास ला नेहमी .. "?? त्याने आपुलकीने विचारले.
" हो भाऊ.... रोज जाते आणि सरांना तुमचा नमस्कार ही सांगते. पोरगी गुणांची आहे.पटापट शिकते सर्व आता आजूबाजूच्या मुलींनाही शिकवते ... "त्याने हसून हात जोडले.
ती त्याच्याकडे आश्चर्याने पाहत होती.
"कोण पोरगी ..?? कसला क्लास ...??? आणि हा हार का घेतोस तू .. कधी देवापुढे फारसे हात जोडलेले पाहिले नाहीत मी .." तिने पुन्हा डोळे वटारले.
तो हसला..
"अग काही नाही ग .. तिला एक दहा वर्षांची मुलगी आहे. मागे तिची कोणीतरी छेड काढली.तशी ही टेन्शनमध्ये आली.मला कळले.. मग आपला सुहास आहे ना....?? कराटे क्लास घेणारा..??त्याच्याकडे पाठविले तिला कराटे शिकायला.आता निदान कोणी छेड काढली तर चार फटके तरी मारेल आणि हार कधी तरी घ्यावाच लागतो देवासाठी . तो मी हिच्याकडूनच घेतो ...."त्याने सहजपणे हात झटकत सांगितले .
बोलता बोलता दोघेही घराजवळ आले."उद्या जायचे का शॉपिंग ला ...."?? तिने विचारले .
"उद्या नको... अजून तीन दिवस थांब .. मी गावी चाललोय तीन दिवस . तिथल्या मुलांना कॉम्प्युटर शिकवणार आहे मी . शिवाय तिथल्या काही वाड्यांमध्ये फिरणार आहे मी...".त्याने कान पकडत सांगितले .
"आणि म्हणूनच तू तुझे जुने कपडे तिथे देणार आणि नवीन घेणार.माझे मन राखायला .. हो ना .... ?? तिने कमरेवर हात ठेवून नजर रोखत विचारले ."सर्व माहितीय मला. सर्वांना खुश ठेवायला बघतोस . स्वतः दगड बनून.चल आल्यावर फोन कर मला ... ती वळून चालू लागली . 
तिच्या पाठमोऱ्या आकृतीकडे नजरेआड होईपर्यंत पाहत बसला आणि स्वतःशी हसत घरात शिरला .टीव्ही वर नेहमीप्रमाणे ब्रेकिंग न्यूज चालू होत्या. अत्याचाराला बळी पडलेल्या मुलीच्या निषेधार्थ उद्या कॅडल मोर्चा निघणार होता .
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर

ती एक देवी ...१

ती एक देवी ...१
त्या दोघीही बालपणापासूनच मैत्रिणी. एकत्रच आश्रमात वाढलेल्या.एकाच वयाच्या.नुकतेच तारुण्यात पदार्पण केले असल्यामुळे चेहऱ्यावरचा गोडवा लपत नव्हता.
आश्रमातील नियमानुसार रोज ठरलेले काम करायचे हे त्यांच्या अंगातच भिनले होते. दोघींनाही टापटीप नटण्या मुरडण्याची भारी हौस . कोणताही सण असो दोघींचा उत्साह बघण्यासारखा . आश्रमातील सगळेच त्यांचे कौतुक करायचे .
नवरात्र सुरू झाल्या की त्या जास्तच खुश.नऊ दिवस नऊ रंग वापरायचे . रात्री तालासुरात आरती .मग छोटा गरबा .एकत्र जेवण.खूप धमाल .
आज नवरात्रीचा पहिला दिवस . दोघींनी सकाळी उठून आजच्या रंगाचा ड्रेस घातला आणि एकमेकांना टाळी देत एकत्रच बाहेर पडल्या.
आज त्यांना लोकांकडून वर्गणी मागायचे काम दिले होते. घरोघरी ....रस्त्यावरील दुकानात ..येणाजाऱ्यांपाशी जाऊन वर्गणी मागायची . पावती फाडायची आणि धन्यवाद बोलून पुढे जायचे इतकेच काम....कोणावर रागवायचे नाही..उलट बोलायचे नाही. दोघीही या कामात हुशार होत्या . अर्थात हे काम करताना लोकांचे स्पर्श ,सूचक बोलणे समजायचे त्यांना . पण लक्ष न देण्याची सवय ही आपोआप लागून गेली होती त्यांना .
त्या फूटपाथवरच्या झोपडीत ती मोठ्याने रडत आपल्या आईशी भांडत होती . तिचे रडणे याना ऐकू आले . रडण्यावरून ती निश्चितच त्यांच्याच वयाची वाटत होती.कुतूहल म्हणून त्या दोघी झोपडीच्या दारात उभ्या राहिल्या.त्यांना बघून अचानक रडणे थांबले. 
आतून एका स्त्रीचा आवाज ऐकू आला " काय हवंय आपल्याला ...."?? आवाजावरून ती प्रौढ वाटत होती बहुतेक त्या रडणाऱ्या मुलीची आई . दोघींनी अंदाज केला.
" काय झाले ताई ...?? ती रडते का ...?? एकीने धीर करून विचारले . दरवाजात अचानक दोघींना पाहून आतील स्त्री गप्प झाली .असेच होते आम्हाला पाहून  त्या दोघीही मनात म्हणाल्या .
"काही नाही हो ....म्हणे आजच्या रंगाचा ड्रेस हवाय . आता कुठून आणून देऊ तिला आजच्या रंगाचा ड्रेस आणि कोण बघणार आहे तिला ...  ती ही तुमच्यासारखीच ..." ती स्त्री त्रासाने म्हणाली . 
दोघीनी एकमेकींकडे पाहिले .  काहीतरी मनाशी खूणगाठ बांधून त्यातील एक म्हणाली " आई तुम्ही नका काळजी करू .. आजच्या रंगाचा ड्रेस मी घातला आहे . माझा ड्रेस द्या तिला .तिचा जुना ड्रेस मला द्या . पण मुलीला नाराज करू नका ...आणि आत शिरून कपडे उतरवू लागली .
"पण...."??? आई थोडी कचरत म्हणाली .
"पण बीण काही नाही .. दे मला तिचा ड्रेस ... आज मी घालेन उद्याचे उद्या ...". तिची मुलगी खुश होऊन म्हणाली.
काही न बोलता दोघीनी ड्रेस बदलले . त्या मुलीच्या डोक्यावर हात ठेवून दोघीनी तिला आशीर्वाद दिला आणि बाहेर पडल्या.
थोडे पुढे जाताच त्यांच्या कानावर त्या स्त्रीची हाक ऐकू आली.त्या थांबल्या .
"तुमचे आभार कसे मानू तेच कळत नाही . तुम्ही स्वतः अंध असून माझ्या मुलीचे अश्रू पुसलेत ..तिला खुश केलेत ...."ती मनापासून म्हणाली.
"त्यात काय झाले आई ...?? आम्हालाच आमच्या बहिणीचे दुःख जाणवणार ना ....?? आमच्यामुळे ती खुश झाली यातच आनंद आहे आम्हाला ...."एकजण हसून म्हणाली .
"पण आजचा रंग हा नाहीच ...."ती अचब्याने म्हणाली .
"हो माहीत आहे आम्हाला . आयुष्यात काळ्या रंगाशिवाय कोणताही रंग माहीत नाही आम्हाला . जन्मापासूनच अंध आहोत आम्ही . पण त्याचे  दुःख करण्यापेक्षा जे आहे त्यात आनंद मानून जगू . आम्ही मनातच ठरवतो आज आम्ही आजचा रंग नेसला आहे . मग आमची वागणूकही त्यासारखीच होते .आम्हीही इतरजणींसारखेच आम्हाला समजतो . आज तुमची मुलगी किती खुश झाली बघा . भले तिने दुसरा रंग नेसला असेल पण मनाने ती आजचाच रंग जगतेय. उद्यापासून रोज तिला त्या त्या रंगाचे कपडे द्या आज दिले तसेच  आणि हो कमीतकमी दहा रुपयांची पावती फाडा. आमच्या आश्रमाला देणगी म्हणून .....".असे म्हणत एकीने तिच्या हातात पावतीबुक दिले.
होय त्या देवीच आहेत 
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर

Monday, October 12, 2020

स्त्रियांवरील अत्याचार ... वृत्ती की प्रवृत्ती

स्त्रियांवरील अत्याचार ... वृत्ती की प्रवृत्ती
निसर्गानेच स्त्री पुरुष असे लिंगभेद केले आहेत. त्यातील एक दुर्बळ आणि एक सबळ असाच भेद आहे . प्रजननशक्ती स्त्रियांना द्यायची आणि आर्थिक जबाबदारी पुरुषांनी घ्यायची म्हणून ते शक्तिशाली असे कारण असावे . मातृत्व आले म्हणजे कोमल वृत्ती हळवेपणा आलाच आणि यातूनच समाजरचना निर्माण झाली .
विरोधी आकर्षण हा सुष्टीचा नियम आहे. स्त्री पुरुष भिन्न लिंगी म्हणजे आकर्षण आलेच . स्त्रियांनी घरात राहून जबाबदारी सांभाळावी म्हणून त्या दुर्बल समजल्या गेल्या. त्या शरीरानेही कमकुवत राहिल्या . पण त्यांच्यात निर्णय घेण्याची क्षमता पुरुषांपेक्षा जास्त आहे आणि ते पुरातनकाळापासून सिद्ध झाले आहे.
 रामायणात ही कैकयीने अतुलनीय पराक्रम करून दशरथ राजाला विजयी केले आणि त्यांनी दिलेल्या वराचा उपयोग योग्यवेळी केला होता.
जिजाबाईंनी काळाची गरज ओळखून शिवाजी महाराजांना घडविले . 
पण कुठेतरी स्त्रियांना नेहमीच भोगवस्तू समजले गेले. प्रजननासाठी काही राजे महाराजांनी अनेक स्त्रियांचा वापर केला गेला आणि ती संकल्पना मागे पडली पण  मनातून ती भोगवस्तू राहिलीच . 
पूर्वीपासूनच स्त्रियांवर अत्याचार होत होतेच. काहींवर शारीरिक तर काहींवर मानसिक. पण ते फारच कमी प्रमाणात होते. कदाचित आतासारखे जग पूर्ण ओपन नसेल .एकत्र कुटुंबपद्धती होत्या.स्त्रियांचा आदर करावा हे संस्कार लहानपणापासूनच होत होते . स्त्रियाही एकट्या घराबाहेर पडत नव्हत्या काळोख पडायच्या आत घरी येत होत्या .
हळूहळू जग समाज बदलत गेला. स्त्रिया ही समान हक्कासाठी लढू लागल्या  आणि यशस्वीही  झाल्या . पण त्यांना साथ देणारे काही पुरुषच होते या गोष्टीही लक्षात घेतल्या पाहिजे.
 समाज बदलला तशी मानवाची मानसिक स्थितीही बदलली . लैंगिक शिक्षण पुस्तकातून मिळू लागले ते ही अनधिकृत . ज्या गोष्टी खुलेआम बोलता येत नाहीत त्याचे आकर्षण प्रत्येकाला असते . योग्य वयात योग्य ज्ञान न मिळता ते इतर मार्गातून मिळू लागले त्याचा परिणाम पुरुषांच्या वृत्तीवर झाला . त्यांची स्त्रीकडे पाहण्याची दृष्टी बदलली . अंगातील वासना बाहेर पडत नव्हती . तर लग्नाशिवाय पुरुषाला अंगाला हात लावू द्यायचे नाही ही आपली संस्कृती . त्याचा उलट परिणाम होऊ लागला . वयात येणाऱ्या पुरुषाची अवस्था पिंजऱ्यात कोंडलेल्या जनावरसारखी झाली . तो हल्ला करायची संधी शोधू लागला आणि त्याचाच परिणाम स्त्रियांवर झाला . संधी मिळाली की त्यांच्यावर अत्याचार होऊ लागले .तरीही त्यांचे प्रमाण खूप कमी होते . कारण इंटरनेट स्वतंत्र न्यूज चॅनेल अश्या गोष्टी यायला अजून उशीर होता.
पण इंटरनेट आणि खाजगी वाहिन्यांनी समाजात प्रवेश केला आणि सर्व दरवाजे खुले झाले . लहान वयातच मुलामुलींना अयोग्य पद्धतीने लैंगिक ज्ञान मिळू लागले . आई वडील नोकरी करणारे ,स्वतंत्र कुटुंब पद्धती त्यामुळे मुलांवर संस्कार होतच नव्हते .  इंटरनेटमुळे जॉब वाढले जग जवळ आले त्यामुळे अहोरात्र काम सुरू झाले . जी स्त्री सातनंतर घराबाहेर पडत नव्हती ती आता नाईटशिफ्ट करू लागली.
 समाजात दोन घटक होते . एक शिक्षित वर्ग तर दुसरा अशिक्षितवर्ग .पण दोन्ही घटकात एक गोष्ट कॉमन होती . स्त्रीविषयी आकर्षण .वासना ....
 शिक्षितवर्ग आपल्या परीने स्वतःची तहान भागवत होता तर अशिक्षित वर्ग मिळेल त्या पद्धतीने . आज ग्रामीण भागात अतिदुर्गम भागात मोबाईल टॉवर लागले आहेत पण शाळा सुरू नाहीत . प्रत्येकाच्या हातात फोन आलेत पण खिशाला पेन लागले नाहीत .
खरे तर स्त्रियांवरील अत्याचाराला शिक्षणव्यवस्था हीच कारणीभूत आहे असे माझे ठाम मत आहे .जो पर्यंत प्रत्येक मुलगा मुलगी साक्षर होत नाही तोपर्यंत स्त्रियांवरील अत्याचारांचे प्रमाण कमी होणार नाही . आज शिक्षणच तुम्हाला स्त्रियांचा आदर करायला शिकवेल ,आपली लैंगिक भूक कंट्रोल करायला शिकवेल किंवा ती कुठे कशी वापरायची याचे ज्ञान देईल .
एक प्रश्न मनात येतो कदाचित हेच उलट झाले असते तर पुरुषांवर अत्याचार झाले असते ना ....??
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर

Saturday, October 10, 2020

पत्थरातील पाझर

पत्थरातील पाझर
"शेवटचे कधी रडलायस तू ..."?? त्याच्या हातातून ग्लास खेचून घेत तिने विचारले.
तो फक्त हसला.
 तशी ती चिडली." बघ असेच वागतो तू नेहमी.. ती  घोट घेत म्हणाली.
खरे तर ती लाल शर्ट आणि ब्लॅक स्कर्ट मध्ये एकदम भारी दिसत होती .शर्ट नको तिकडे एकदम घट्ट बसला होता.दोन उघडी बटणे कोणालाही घायाळ करू शकत होती.
 त्याने काही न बोलता सिगारेट शिलगावली.
 "इथे भरदिवसा स्त्रियांवर अत्याचार होतायत.कोवळ्या मुलीही यातून सुटत नाहीत .पण तू यावर कधीही प्रतिक्रिया व्यक्त करत नाहीस .माहीत तरी आहे का आपल्या देशात काय चालू आहे ...??ती चिडून म्हणाली.
 "बरे मग.... ?? मी काय करू ...?? त्याने थंड आवाजात तिला विचारले.."कालच दिलेला प्रोजेक्ट पूर्ण केलाय आपण तोही वेळेच्या आधी.कितीतरी पैसे वाचविले आपण कंपनीचे. तेच आपले काम आहे.आता चार दिवस आराम करू...." तो सहज म्हणाला.
"हेच ... हेच....!! फक्त स्वतःचे काम.अरे पाचशे वर्षे लढून आपण ती जागा ताब्यात घेतली.आता तिथे सुरेख मंदिर बांधू ... किती अभिमानाची गोष्ट आहे ही....". ती पुन्हा उत्साहात ओरडली.
" नक्कीच अभिमानास्पद गोष्ट आहे ..."त्याने हसून मान डोलावली.
" परत तेच .....तुला कधी आनंद झालेला दिसला नाही . कधी चर्चा करताना पाहिले नाही मी...."तिने टोमणा मारलाच.
तो पुन्हा हसला.
" दगड आहेस दगड ....!!  देशात काय चालू आहे याची काहीच माहिती नाही तुला .. उद्या त्या मुलीवर झालेल्या अत्याचाराचा  निषेध करण्यासाठी कॅडल मोर्चा काढतोय . तू येणार आहेस का ...."?? तिने खोचकपणे विचारले.
"नाही मी बाहेर चाललोय .."त्याने हसत उत्तर दिले .
"ए.. उद्या शॉपिंग करायची का ...??  बोनस तर देणार आहे कंपनी आपल्याला ..." तिने विचारले . 
"तीन महिने झाले हे कपडे घेऊन ... पुन्हा नवीन ?? त्याने स्वतःकडे आणि तिच्याकडे डोळे वटारत विचारले .
"घ्या .. यातही अरसिक तू .. माहितीय मला.पण आहेत ना पैसे...?? थोडी मजा करू की..मी देईन पैसे दोघांच्या शॉपिंगचे .... " तिने त्याचा हात हाती घेऊन म्हटले .
त्याने खांदे उडवून बिल मागितले . बिल घेऊन आलेल्या वेटरकडे पाहून अचानक त्याला कसलीतरी आठवण झाली .
"मित्रा.. मी दिलेला मोबाईल पोरगी वापरते ना ..?? काही अडचण असेल तर सांग . आणि तिचा नेट पॅक संपत आला की आठवण कर मला . भरेन मी .." भारावून जाऊन त्या वेटरने त्याचा हात हाती घेतला . 
ती आश्चर्याने बघत होती.
"ऑनलाईन अभ्यासासाठी त्याच्या मुलीकडे स्मार्टफोन नव्हता.माझा जुना फोन दिला मी . पण फोन असला तरी नेट पॅक भरावेच लागते ..मग ते ही भरतो मी" सहज स्वरात म्हणत तो बाहेर पडला.
बाहेर येताच त्याने कोपर्यावरच्या फुलवालीकडे जाऊन हार घेतला आणि पैसे पुढे केले . 
"ताई ... काय म्हणते छोकरी ...??? जातेना क्लास ला नेहमी .. "?? त्याने आपुलकीने विचारले.
" हो भाऊ.... रोज जाते आणि सरांना तुमचा नमस्कार ही सांगते. पोरगी गुणांची आहे.पटापट शिकते सर्व आता आजूबाजूच्या मुलींनाही शिकवते ... "त्याने हसून हात जोडले.
ती त्याच्याकडे आश्चर्याने पाहत होती.
"कोण पोरगी ..?? कसला क्लास ...??? आणि हा हार का घेतोस तू .. कधी देवापुढे फारसे हात जोडलेले पाहिले नाहीत मी .." तिने पुन्हा डोळे वटारले.
तो हसला..
"अग काही नाही ग .. तिला एक दहा वर्षांची मुलगी आहे. मागे तिची कोणीतरी छेड काढली.तशी ही टेन्शनमध्ये आली.मला कळले.. मग आपला सुहास आहे ना....?? कराटे क्लास घेणारा..??त्याच्याकडे पाठविले तिला कराटे शिकायला.आता निदान कोणी छेड काढली तर चार फटके तरी मारेल आणि हार कधी तरी घ्यावाच लागतो देवासाठी . तो मी हिच्याकडूनच घेतो ...."त्याने सहजपणे हात झटकत सांगितले .
बोलता बोलता दोघेही घराजवळ आले."उद्या जायचे का शॉपिंग ला ...."?? तिने विचारले .
"उद्या नको... अजून तीन दिवस थांब .. मी गावी चाललोय तीन दिवस . तिथल्या मुलांना कॉम्प्युटर शिकवणार आहे मी . शिवाय तिथल्या काही वाड्यांमध्ये फिरणार आहे मी...".त्याने कान पकडत सांगितले .
"आणि म्हणूनच तू तुझे जुने कपडे तिथे देणार आणि नवीन घेणार.माझे मन राखायला .. हो ना .... ?? तिने कमरेवर हात ठेवून नजर रोखत विचारले ."सर्व माहितीय मला. सर्वांना खुश ठेवायला बघतोस . स्वतः दगड बनून.चल आल्यावर फोन कर मला ... ती वळून चालू लागली . 
तिच्या पाठमोऱ्या आकृतीकडे नजरेआड होईपर्यंत पाहत बसला आणि स्वतःशी हसत घरात शिरला .टीव्ही वर नेहमीप्रमाणे ब्रेकिंग न्यूज चालू होत्या. अत्याचाराला बळी पडलेल्या मुलीच्या निषेधार्थ उद्या कॅडल मोर्चा निघणार होता .
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर

Friday, October 9, 2020

मित्रयादी

मित्रयादी 😊
फेसबुक सुरू करून झुक्याबाबाने आपल्यावर फारच उपकार केले असे म्हणायचे😀😀
 म्हणजे बघा ना....आधी लांबची मित्रमंडळी जवळ आली मग नातेवाईक... नंतर हरवलेल्या मित्रांचा शोध सुरू झाला...बरेचसे सापडलेही 🤔🤔 पण त्याचबरोबर मित्रांचे मित्रही आपल्या यादीत आले . काहींना आपण रिक्वेस्ट पाठविल्या तर काहींनी आपल्याला.
पण पुढे वेगळीच गंमत सुरू झाली. आता मित्रयादीत आले म्हणजे ओळख वाढविणे होणारच... 
आपल्या मनातील भावना व्यक्त करण्यासाठी.. आठवणी शेयर करण्यासाठी... आपण आपली वॉल वापरू लागलो.🙄🙄
 काहींना आपली वॉल आवडू लागली .अर्थात आपल्याला ही काहींचे चेहरे तर ...काहींची वॉल आवडू लागली. काहींशी पर्सनली बोलून ओळख वाढवावी असे वाटू लागले आणि तिथेच मोठा घोळ झाला 😲
आता मित्रयादीत सुरू झाली हेरगिरी.काही याचा स्वार्थासाठी वापर करू लागले ..तर काही नुसते लक्ष ठेवून राहिले.😎😎😎
 म्हणजे कसे ते बघा हा ...आपला नेहमी भेटणारा गप्पा मारणार मित्र आपल्या लिस्टमध्ये आहे. पण तो आपल्या पोस्टला कधीच कॉमेंट देत नाही.. आहो लाईकही करत नाही. पण असतो मात्र दिवसभर ऑनलाईन .
तर आपल्याला लांबून ओळखणारे आहेत.तेही नेहमी दुसऱ्यांच्या पोस्टवर लाईक आणि कॉमेंट देत असतात पण आपल्या पोस्ट त्यांना कधीच दिसत नाहीत.😔😔
 बरेच पुरुष नेहमी स्त्रियांना स्वतःहून रिक्वेस्ट पाठवतात.काहीजणी त्या स्वीकारतात मग लगेच त्यांच्याशी ओळख वाढविणे सुरू होते. अर्थात प्रत्येकाचा हेतू वेगळा असतो . रिक्वेस्ट स्वीकारलेली स्त्री बहुतेकवेळा रिस्पॉन्स देत नाहीत उलट त्यांना झापतात आणि ब्लॉक करतात . मोजक्याच काहीजणी रिस्पॉन्स देतात नशीब चांगले असेल तर दोघेही चांगले मित्र बनू शकतात .
 काही स्त्रियाच पुरुषांना रिक्वेस्ट पाठवतात.पुरुष खुश .. ताबडतोब तिच्या वॉलवर जाऊन तिच्या पोस्ट.. फोटो.. लाईक/ कॉमेंट करायला सुरुवात करतो . पण ही आपली ढिम्म.... तिला याची काही गंधवार्ताच नसते . ती विसरूनच गेलेली असते.... तो हैराण ... मग या बाईने रिक्वेस्टच का पाठवली ....?? बरे ही स्त्री फेसबुक वर नेहमी ऍक्टिव्ह बरे का ....पण तुमच्याकडे लक्ष द्यायला तिला वेळ नाही....😊😊
 बरे असे का होते ....?? आता आपणच आपल्याला हा प्रश्न विचारतो . लिस्टमध्ये तर दोन हजार मित्र दिसतायत . त्यातील पन्नास टक्के तर प्रत्यक्षात भेटलेले . ऐंशी टक्के तर पूर्ण ऍक्टिव्ह . दहा टक्के पूर्ण झोपलेले . लोक चिडवू नयेत... मूर्ख समजू नये...म्हणून  अकाउंट उघडून बसलेले . तर दहा टक्के कधीकाळी वेळ मिळेल तेव्हा फेसबुक वर येणारे . तरीही आपल्या पोस्टवर जेमतेम दहा टक्केच मित्र येतात ....??  का ...?? काय कारण ...?? खरोखर आपल्या पोस्ट मित्रांना आवडत नाहीत ...?? की त्यांना आपल्या पोस्ट दिसत नाहीत ..?? की त्यांनी स्वतःची लिस्ट वाढविण्यासाठी आपला वापर केलाय ....?? असे बरेच प्रश्न आपल्या मनात येतात ..
कदाचित हे मित्र आपल्यावर हेरगिरीतर करीत नाहीत ना ...?? आपल्या पोस्टचा वैयक्तिक जीवनाशी काही संबंध असेल याचा शोध घेतायत ....??  आपल्या पोस्टमधून ते त्यांना पाहिजे तो अर्थ काढतायत ...??
मग आपणही विचार करू लागतो . झोपलेले मित्र कशाला लिस्ट मध्ये ठेवा. ज्यांना आपली कदर नाही त्यांना का लिस्टमध्ये ठेवा ...?? असा विचार करू लागतो आणि मग हळू हळू अश्याना लिस्टमधून काढून टाकण्याची प्रक्रिया सुरू होते .
आता यावर तुम्ही म्हणाल .. आपण लक्ष द्यायचे नाही अश्यांकडे . आपल्या आनंदासाठी लिहावे वगैरे वगैरे पण आम्ही खूप साधी सरळ माणसे आहोत हो .. आपल्या मनातील भावना शब्दात मांडून तो मित्रांसोबत शेयर करावा इतकीच आमची छोटी इच्छा असते .यात आमचे काय चुकते हो ....??
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर