दहशतवादाची कथा ....ललिता गंडभीर

दहशतवादाची कथा ....ललिता गंडभीर
ग्रंथाली प्रकाशन
विसाव्या शतकात जगभर अनेक ठिकाणी जातीय आणि धार्मिक कारणावरून हिंसक घटना घडल्या . त्यात अनेकांची होरपळ झाली . लाखो लोक निर्वासित झाले . अनेकांना आपले घरदार जमीन सोडून निर्वासित व्हावे लागले .  आयुष्यभर ते ह्या घटना विसरू शकले नाहीत . त्यांच्या हृदयात या घटना कोरून राहिल्या . लेखिकेने या यातनांचे चित्रीकरण करण्याचा प्रयत्न केला आहे .भारताच्या फाळणीच्या पार्श्वभूमीवर ही कथा घडते .ज्यांनी हे भोगलेय ते विरुद्ध बाजूंचा पराकोटीचा द्वेष करतात . असेच एक पाकिस्तानात राहणारे सुखवस्तू शेतकरी शीख कुटुंब आहे . भारताची फाळणी होते आणि मुस्लिम समुदायातील काही समाजकंटक त्यांच्यावर हल्ला करतात आणि त्यांना दिल्लीत यावे लागते . इथे आल्यावर त्यांचे होणारे हाल वाचून अंगावर काटा येतो . त्याच कुटुंबातील एका छोट्या मुलाने दरशनने सगळा हिंसाचार आपल्या डोळ्याने पहिला आहे . त्यात त्याचे वडील ही नाहीसे झालेत आणि त्या घटनेचा धक्का बसून त्याची पणजी सुन्न झाली आहे .यातूनही ते कुटुंब सावरते आणि  आपल्या कष्टाने कपड्यांच्या व्यापारात जम बसविते . काही वर्षांनी त्या मुलाचे वडीलही परत येतात पण आपला एक हात गमावून . त्या मुलाच्या मनात बसलेली अढी अनुनच घट्ट होते .
त्याच वेळी कोकणातील एका छोट्या गावात एका ब्राम्हण कुटुंबात एका मुलाचा  गोपाळचाजन्म झाला होता. शहरातील सगळ्या गोष्टीपासून दूर असलेल्या त्यागावात  सर्व सुखाने राहत होते . स्वातंत्र्य संग्राम,हिंसाचार या गोष्टीपासून ते गाव दूर होते . गावात दोनच ब्राह्मण कुटुंबे होती . पण महात्मा गांधींचा खून झाला आणि त्याची झळ गावाला बसली . बाहेरून काही माणसे आली आणि त्यानी दोन्ही ब्राह्मण कुटुंबांची वाताहत केली .जीव वाचविण्यासाठी गोपाळ  आपल्या काका काकूंसोबत दुसऱ्या गावी गेला . पण गावातील हिंसाचार त्याच्याही हृदयात कायमचा बसला .
योगायोगाने दोन्ही मुले  शिक्षणासाठी दिल्लीत एकत्र येतात आणि एकमेकांचे जानी दोस्त बनतात . एक समाजसेवा आणि राजकारणाच्या माध्यमातून देश घडवायला निघतो . तर दुसरा योग्य संधीची वाट पाहत यशस्वी उद्योजक बनतो.
पंजाबात स्वतंत्र खलिस्तानची मागणी जोर धरू लागते तेव्हा दरशन  त्या मागणीला आपला पाठिंबा दर्शवितो . आपल्यावर झालेला अन्याय स्वतंत्र देश निर्माण करूनच दूर होऊ शकतो याची खात्री त्याला असते. त्याची पत्नी माया ही हिंदू आहे . त्यातच पंतप्रधान इंदिरा गांधींची हत्या होते आणि पुन्हा दंगली चालू होतात . हिंसाचाराचा डोंब उसळतो . यावेळी हिंदू विरुद्ध शीख असा सामना होतो. या हिंसाचारात कोणाची आहुती जाते ते पुस्तक वाचल्यावरच कळेल .

ट्रॅफिक आणि मुंबईकर

ट्रॅफिक आणि मुंबईकर
आजचा दिवस माझ्या आयुष्यात सुवर्णाअक्षराने लिहून ठेवण्यासारखा आहे. का .....?? आहो ...पहिल्यांदाच मी बाईकवरून कामाला निघालोय.आता त्यात काय नवीन असे म्हणता ...?? माझ्यासाठी ते नवीनच हो .. मुलगा नोकरीला लागला आणि त्याने पहिली बाईक विकत घेतली . भले हप्त्यावर तर हप्त्यावर ....पण घेतली ना ...नाहीतर आम्ही ... एक घर हप्त्यावर घेतले त्याचे हप्तेच अजून फेडतोय . नंतर सर्व काही हप्त्यावरच घ्यायची सवय लागली . पाहिले घर ..मग मुलांची शिक्षणे ..आई वडिलांचे आजारपण सगळे काही हप्त्यावर चालू . पोराने मात्र बाईक घेतली हो... माझी कुठे बाईक घ्यायची ऐपत....
पहिल्या नोकरीला लागलो तेव्हा बसचे पैसे वाचावे म्हणून सेकंड हॅन्ड सायकल घेतली होती.व्यायाम आणि पैसे वाचविणे हा दुहेरी हेतू . त्याची इतकी सवय लागली की हिला बघायला ही सायकलवरून गेलो होतो.ते पाहून तिने केलेला चेहरा अजून लक्षात आहे माझ्या.शेवटी नोकरी बदलली तशी सायकल ही गेली आणि ती 7.16 ची लोकल नशिबात आली .ती अजूनपर्यंत .....आणि मुंबईकरांच्या नशिबात लोकल आली की तो निवृत्त होईपर्यंत सुटत नाही .
पण आज पोराने ऐटीत बाईकची चावी हातात दिली..म्हणाला आज जा बाईक वरून .. नशीब तरुणपणी मित्रांच्या बाईक  चालवायला शिकलो होतो. मीही म्हटले जाऊ आज आरामात बाईकने . कामावर ही जरा शो शाईन करू. नाहीतरी फारच कमी मुले बापाला असा आनंद देतात.निघताना विचार आला गोखले मॅडमला विचारावे का....येतात का... ?? नको रे बाबा ..  बाई उद्यापण अपेक्षेने वाट पाहत उभी राहायची ...आपण एकटेच निघू . बऱ्याच वर्षांनी बाईक चालवतोय उगाच तिच्यासमोर पचका व्हायचा .
आह.... किती मस्त वाटतेय बाईक चालवायला ....?? ह्या पोरांची खरेच मज्जा आहे. ट्रेनची कटकट नाही.. दरवाजाला लोबकळणे नाही. इतरांचे धक्केबुक्के नाही . बाईकवर टांग टाकायची आणि निघायचे.
बापरे ... हे काय .. रस्त्यावर गाड्या किती आल्यात . आणि किती हळूहळू चालल्यात. अरे किती गाड्या रिकाम्याच आहेत . काही भल्या मोठ्या गाडीत तर एकच माणूस . आहो एक दोन जणांना लिफ्ट द्या त्यांचाही वेळ वाचेल तुमचाही टाईमपास होईल . आम्ही बघा कसे अर्धा वेळ उभे राहतो आणि अर्धा वेळ दुसऱ्याला बसायला देतो . फार बरे वाटते हो त्यांच्या चेहऱ्यावरचा आनंद पाहून .
च्यायला.....!!  सारखा ब्रेक मारावा लागतोय. गियरही कितीवेळा बदलावा लागतोय. अरे भाऊ ... सिग्नल आहे कळत नाही का ....?? मी काय वेडा म्हणून उभा आहे का....?? नाही ..सिग्नल तोडून मी जाणार नाही .... अरे हो.... हो... कितीजण हॉर्न वाजवितायत . थांबा मी बाजूला होतो... तुम्ही जा सिग्नल तोडून . आम्ही आयुष्यात नियम पाळीतच जगलोय.. थांबा गाडी बाजूला घेतो . छान सगळेच बाईकवाले सिग्नल तोडून जातायत . ह्यांच्यासाठी सिग्नल नाही का... ?? अरे अरे सांभाळ .. ती बघ उजवीकडून स्पीडमध्ये कार आलीय .आई ग.... ठोकला तिने त्याला आणि हे काय सरळ निघून ही गेली ती ..बाईकवाल्याला काय झालंय ते पहा तरी .च्यायला आमच्या स्टेशनवर तरी बरे.... चालत्या गाडीतून कोण पडला तरी दहाजण धावत येतात..,त्याला बाजूला बसवितात पाणी देतात. चला आता.. ट्राफिक जाम होतोय तर हळू हळू . मेट्रोचे काम चालू आहे वाटते इथे . कितीवर्षं काम चालू राहणार देव जाणे . माझ्या रिटायरमेंटच्या शेवटच्या दिवशी मेट्रोतून आलो तरी भरून पावलो. पुढच्या पिढीसाठी मेट्रो आहे म्हणतात पण आताच्या पिढीने केवळ त्यागच करावा का ...??? अर्धे आयुष्य या प्रवासातच गेलंय आणि अर्धे आयुष्य काम करण्यात .च्यायला... रिटायर्ड झालो तरी स्टेशनवर येऊन भरलेल्या लोकल बघितल्याशिवाय चैन पडणार नाही....अरे पण किती हा ट्राफिक....?? तो मूर्ख  बघा .... भर ट्रॅफीकच्या गर्दीत रस्त्यावर काँक्रीट टाकतोय .. कोणत्या मूर्खाने हा सल्ला दिला असेल त्याला...?? आधीच फक्त सात फूट वाट ठेवलीय त्या मेट्रोने आणि हा त्यावर काँक्रीट टाकतोय . कानाखाली जाळ काढावसा वाटतोय .तू ये रे ....आमच्या लोकलमध्ये ....दारात उभे राहून रस्ता अडविणाऱ्यांची आम्ही कशी वाट लावतो ते बघच एकदा..
अरे बाबांनो पुढे जाल की नाही  आज ...की इथेच संध्याकाळ होणार....??  बरे झाले गोखले बाईला लिफ्ट नाही दिली .परत कधीच गुड मॉर्निंग म्हटले नसते ..चला ट्राफिक सुटतेय हळू हळू . निघुया पटकन. हुश्शहहह ......आलो एकदाच ऑफिसला च्यायला.... इथे पार्किंगही फुल्ल आहे .कमाल आहे... आता पार्किंग शोधण्यात पाच मिनिटे जाणार . त्यानंतर लिफ्टला गर्दी आहेच.
आलो बुवा एकदाचा ऑफिसच्या दारात ..आज ऑफिसला येताना जणूकाही लढाई करून आल्यासारखे वाटतेय ..आयचा घो .....हे काय ......?? चार मिनिटे लेट ....?? गेला ह्या महिन्याचा राखीव लेटमार्क ही गेला .ह्या ट्रॅफीकने शेवटी एक लेटमार्क खाल्लाच माझा ......
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर

साहित्यिक मित्र

साहित्यिक मित्र

संतोष दिघेला कोकणातील छोट्या गावतील साहित्य संमेलनाचे अध्यक्ष बनविले ही बातमी वाचून आम्हाला मुळीच आश्चर्य वाटले नाही.कारण या आधीही असे अनपेक्षित धक्के आम्हाला बसले होते.फार फार तर आता साहित्य संमेलनात साहित्यिक असतात या गोष्टीवरचा विश्वास आता उडाला.पूर्वी एकदा टम्या केळकरला आयआयटीला ऍडमिशन मिळाली तेव्हा आयआयटी फक्त हुशार मुलांसाठी असते ह्यावरचाही विश्वास उडाला होता.हुशार विद्यार्थ्यांची सीट गेली म्हणून बाजी रेवळेने उपोषणाची धमकी दिली होती.पण दुसऱ्या दिवशी उजाला बारमध्ये टम्या आणि बाजा एकत्र दिसले तेव्हा उपोषणावरचा विश्वास उडाला.
तर ही बातमी आम्हाला अचानकच कळली.दिघ्या कडून कळली असती तर आमच्या खिशातील सगळे पैसे त्याने संपविले असते.आता निदान सावध राहून आम्ही येणाऱ्या परिस्थितीशी सामना करण्याची मनाची तयारी करून राहिलो .
मी आणि विक्रम इराण्याकडे मस्का पाव आणि चहा पिताना नेमकी पावाच्या खालच्या पेपरवर याची बातमी होती. तो तेलकट पेपर  विक्रम इतक्या चवीने वाचताना पाहून मला भलतीच शंका आली पण नंतर काही न बोलता त्याने तो पेपरचा तुकडा डिशसह माझ्याकडे सरकवला.कोणतातरी कोणत्याही स्टॉलवर न दिसणारा पेपर होता तो.त्याच्या चार नंबर पेजवर बंगाली बाबांच्या जाहिरातीखाली याची बातमी होती .
संतोष दिघे साहित्यिक आहे का ...??? हाच मोठा चर्चेचा विषय ..खरे तर वादाचा विषय अशी माझी सौ म्हणते .त्याची तीन चार पुस्तके प्रकाशित झालीय असे तो इतरांना सांगतो . माझी पुस्तके सहजासहजी उपलब्ध नाहीत असेही तो म्हणतो आणि या गोष्टीला विक्रम पाठिंबा देतो. विक्रमनेच त्याचे एक पुस्तक रात्री नऊनंतर दादरच्या रेल्वे ब्रिजखली बसणाऱ्या विक्रेत्याकडून आणले होते . रातों का शहेनशहा असे त्या पुस्तकाचे नाव होते . त्याची भाषाशैली आम्हाला माहीत होतीच पण पुस्तकातील रतिक्रीडेची वर्णन आणि त्याचा कल्पनाविलास पाहून आम्ही थक्क झालो .
दिघ्या पहिल्यापासूनच मराठी भाषेत हुशार .सदा साळवीला त्याने एक प्रेमपत्र लिहून दिले होते ते वाचून कुंदा म्हात्रेची मोठी बहीण आपल्या  वर्षाच्या मुलीला कमरेवर घेऊन त्याला भेटायला गार्डनमध्ये आली . आणि ते पत्र तिला नाही तर तिच्या बहिणीला आहे  हे कळताच तिने मारलेली थप्पड आजही आमच्या कानात घुमतेय.मध्येच एकदा तो कवी झाला होता . पण नशा अंगात  भिनल्याशिवाय कविता कागदावर उमटत नाही असा सल्ला कोणीतरी देवमाणसाने त्याला दिला . ह्याने पाजलेल्या दारूवर महिनाभर आमच्यासारख्या मित्रांनी चैन केली . पण नंतर कविता करण्याचे प्रमाण दारुप्रमाणेच अति होऊ लागले तेव्हा एकेक जण गळू लागला .
दिघेने काही मराठी मालिकांमध्ये लिखाणही केले असे ऐकून होतो . त्याचे नाव शोधण्यासाठी मी संध्याकाळी सात ते रात्री दहा पर्यंत टीव्ही समोर ठाण मांडून बसू लागलो .  मित्रांसोबत नाक्यावर उभा राहणारा आपला नवरा अचानक घरी टीव्ही समोर का बसू लागलाय या शंकेने सौ ला पछाडले . बाहेरची भानगड अंगावर आली नसेल ना या काळजीने तिने घरात राहणे सोडून दिले . मेव्हणीला काम देतो असे सांगून तो आमच्या घरी दोनवेळा फुकटात जेवून गेला हे सौ अजूनही विसरली नाही . पण संतोषकडे नवनवीन युक्त्यांचा खजिना आहे . त्यामुळे अजून चारवेळा जेवून जाईल याची मला खात्री आहे .
त्याच्या संमेलनाध्यक्षपदाची बातमी वाचून मी आणि विक्रमने एकमेकांच्या तोंडाकडे पाहिले आणि निराशेने मान हलवली .आता हे संमेलन होईपर्यंत दिघ्या माझ्याकडे कमीतकमी तीन वेळा आणि विक्रमकडे चार वेळा जेवणार हे नक्की .

© श्री. किरण कृष्णा बोरकर

द केस ऑफ द काउंटरफिट आय

द केस ऑफ  द काउंटरफिट आय .. अर्ल स्टँले गार्डनर
अनुवाद .... आनंद केतकर
मेहता पब्लिकेशन
हार्टली बॅसेट या धनाढ्य उद्योगपतींचा मृतदेह त्याच्याच अभ्यासिकेत सापडलाय. अर्थात खुन्याने ती आत्महत्या आहे असा भासवायचा प्रयत्न केलाय . पण मृतदेहापाशी तीन रिव्हॉल्वर सापडली . एक त्याच्या पत्नीनेच घाबरून तिथे ठेवले आहे आणि खुनी म्हणून तिलाच अटक झालीय .  पेरी मेसनकडे एक माणूस आपल्या हरवलेल्या खोट्या डोळ्यांची तक्रार करण्यासाठी  आलाय आणि तो डोळा गैरमार्गासाठी वापरला जाईल असा त्याला दाट संशय आहे .बॅसेटकडे काम करणाऱ्या एकाने पैश्याची अफरातफर केलीय आणि तो पैसे देण्यास असमर्थ आहे . तर बॅसेटच्या पत्नीला त्याला सोडून जायचे आहे .बॅसेटचा सावत्र मुलगा त्याचा प्रचंड तिरस्कार करतोय . मृत असलेल्या बॅसेटच्या हातात काचेचा नकली डोळा आहे . कदाचित खुनी माणसाचाच तो असावा .
वरवर साधी सरळ वाटणारी केस खूपच गुंतागुंतीची बनली आहे .  तरीही पेरी मेसन खरा खुनी शोधून काढतोच .

वासांसी नूतानानि ..... नारायण धारप

वासांसी नूतानानि ..... नारायण धारप
साकेत प्रकाशन
खरे तर ऋषिकेश हा फारच साधा तरुण . एकटाच राहणाराया. सरळ मार्गाने नोकरी करणारा . अबोल स्वभावाचा . एके दिवशी कामावर जाताना त्याच्या बसला अपघात होतो . आणि तो जखमी होतो . हॉस्पिटलमध्ये त्याला काही विचित्र स्वप्ने पडतात . तीही पुरातन कालखंडातील  असतात . त्याच वेळी हॉस्पिटलमध्ये एक वृद्ध व्यावसायिक ऍडमिट होतो . त्याला पाहताच ऋषिकेशच्या आंतरिक शक्ती जागृत होतात . न कळत तो त्या वृद्धावर आणि त्याच्या तरुण मुलीवर आपल्या शक्तीचा प्रभाव पडून त्यांना संकटातून बाहेर पडण्यास मदत करतो .अतिशय गुंतागुंतीच्या या गुढकथेत धारपानी  उत्कंठा ताणून धरली आहे . त्यामुळे वाचक शेवटपर्यंत पुस्तक वाचतात .

द केस ऑफ द डेम्यूर डिफेडन्ट ...

द केस ऑफ द डेम्यूर डिफेडन्ट ...अर्ल स्टँले गार्डनर
अनुवाद ....बाळ भागवत
मेहता पब्लिकेशन
नादिन फार ही तरुणी एका मानसोपचारतज्ञाकडे उपचार घेतेय . एका औषधांच्या गुंगीत आपल्या हातून खून झालाय असे ती सांगते . तिचा हा कबुलीजबाब रेकॉर्ड होतो . पण यावर काही कायदेशीर कारवाई होणार की नाही याविषयी सल्ला घेण्यासाठी डॉक्टर पेरी मेसनकडे  जातो . त्याच वेळी तेथील नर्सकडून ती माहिती पोलिसांना दिली जाते आणि कबुलीजबाब त्यांच्या हाती दिला जातो .  सायनाईडच्या गोळ्या हॉट चॉकलेटमध्ये टाकून खून केला असे नादिन फर सांगते . उरलेल्या गोळ्या आणि  शिश्याच्या गोळ्या एका बाटलीत  भरून  ती बाटली तलावात फेकली असेही ती सांगते . पेरी मेसन ती बाटली शोधून काढतो तेव्हा त्यात साध्या रासायनीक साखरेच्या गोळ्या सापडतात . पण पोलिसांना सायनाईडची बाटलीही सापडते आणि संशय पेरी मेसनवर ही घेतला जातो. खरेच नादिनच्या हातून खून घडला आहे का ...?? का तिने त्याचा खून करायचा निर्णय घेतला ..?? तिच्या पूर्वायुष्यात काय घडले आहे ...?? अश्या अनेक प्रश्नांची उत्तरे शेवटी  आपल्याला मिळतात .

इंजिनियर्स डे

इंजिनियर्स डे
त्या फाईव्ह स्टार हॉटेलच्या डायनिंग हॉलमधील कोपऱ्यातील  टेबलवर ते दोघे आज भेटणार होते.
नेहमीप्रमाणे तो वेळेच्या आधीच आला होता . दिसायला साधारणच होता . असल्या हॉटेलमध्ये यायची सवय मुळीच दिसत नव्हती.सावधपणे चारीबाजूने नजर फिरवून तो भिंतीकडे पाठ करून बसला.  नंतर हातातील टॅब ओपन करून शांतपणे काम करु लागला.
थोड्यावेळाने ती आली. दोघेही एकाच वयाचे दिसत होते . ती दिसायला सुंदर होती.नवीन डिझाईनची साडी तिला खुलून दिसत होती . सराईत असल्याप्रमाणे त्याच्या टेबलाजवळ आली . त्याने मान वर करून पाहताच ओळखीचे हसली आणि समोर बसली.
" उशीर झाला का ....."?? तिने विचारले .
"नाही ग ....मीच लवकर आलो... तो म्हणाला. "नेहमीसारखा ...."?? तिने हसत विचारले.
"काय करणार ....?? असे करावेच लागते .धंद्याचा भाग आहे तो ... तो हसून म्हणाला.
"मग काय म्हणतोय धंदा ...."?? तिने ज्यूसचा घोट घेत विचारले.
"मस्त .. !! जो पर्यंत लफडी आहेत तोपर्यंत आमच्या धंद्याला मरण नाही .तुझे काय ..."?? त्याने विचारले.
"राजकारणी लोकांना कुठे मरण असते...."?? तिने उलट प्रश्न केला."ज्याची पार्टी वरचढ त्याच्याकडे जायचे . पदरात खुर्ची पडून घ्यायची. जाऊदे मी सांगितलेल्या कामाचे काय झाले ..."?? तिने विचारले.
त्याने खिशातून मेमरी कार्ड काढून तिच्या हातात दिले ." 64 जीबी फुल आहे. तुला पाहिजे त्यापेक्षा जास्त काही आहे यात . नवीन प्रकारच्या कॅमेऱ्यांमुळे रात्रीच्या अंधारातले ही स्पष्ट दिसते तर सुस्काराही कानाजवळ ऐकू येतो.सोशल मीडिया ..मेल.. सर्व काही हॅक केले होते.
" छान .. पैसे तुझ्या अकाउंटला जमा करते मी " तिने मेमरी कार्ड पर्समध्ये ठेवले. दोघेही शांतपणे जेवू लागले.
" कसा या धंद्यात आलास रे तू ...."?? खूप हुशार विद्यार्थी होतास तेव्हा ...."?? तिने अचानक विचारले.
" तू कशी राजकारणात आलीस ...?? फॉरेनला जाशील असे वाटले होते .."त्याने तसेच उत्तर दिले.
" हो रे ...माझ्या घरात सगळे शिकलेले. कदाचित त्यामुळेच एक आत्मविश्वास होता अंगात . पण कॉलेजच्या निवडणुका , फॅसिलिटी यात नकळत गुंतून गेले . तुला माहीतच आहे कुठेही अन्याय होताना दिसला की मी पुढेच . नंतर एके ठिकाणी जॉब केला पण तिथेही कंपनी पॉलिटिक्स सुरू .नकळत या राजकारणात ओढले गेले . आणि आता यातच गुरफटलीय . काही गोष्टी पास करून घ्यायचा आहेत त्यासाठी  काही व्यक्तींची आतली ओळख असावी म्हणून अश्या गोष्टी जमवाव्या लागतात .कधी कुठे कसा वापर होईल सांगता येत नाही बाबा ... पर्समधील मेमरी कार्ड दाखवत ती हसत म्हणाली.
" माझ्या घरातच दारिद्रय..  त्यामुळे पैसे कमविणे हा माझा मूळ हेतू . शिक्षण पूर्ण झाले .एक दोन ठिकाणी जॉब केला पण पगार काही चांगला नव्हता . कॉम्प्युटर नेट सर्फिंग यात मी एक्सपर्ट .एक दिवस मित्राने सांगितले एकाचा कॉम्प्युटर लॉक झालाय ओपन करून देशील का ....?? सोपे काम होते ते ..?? पण त्या कॉम्प्युटरमध्ये बऱ्याच काही गोष्टी होत्या . अपेक्षेपेक्षा जास्त पैसे मिळाले .  मग अशीच छोटी मोठी कामे स्वीकारू लागलो . एक जण म्हणाला माझ्या बायकोचा मोबाईल हॅक कर ,तर एक स्त्री सांगते नवऱ्याचा बाहेर लफडी आहेत असा संशय काहीही करून त्याला पकडायचे आहे . हल्लीच्या स्मार्टफोन आणि वेगवेगळ्या गॅझेटमुळे ही कामे बरी पडतात. तक्रार कोण करायला जात नाही .. आता पैसे ही चांगले मिळतात शिवाय मनात येईल तेव्हा काम करायचे . तो रोजचा प्रवास ,मस्टर, आठ दहा तास काम ,बॉसच्या शिव्या यातून मुक्त आहे मी...." तो जेवता जेवता तिला सांगत होता.
"एकूण काय दोघेही आपल्या मार्गाने चाललोय .ओके.... निघते मी ... "असे म्हणून ती उठली." बाय द वे हॅपी इंजिनियर्स डे ..."असे म्हणत तिने हात पुढे केला.त्याने ही हातात हात घेत सेम टू यु म्हटले.
" खरेच इंजिनियर आहोत का आपण ......"?? त्याने विचारले . न्यूटन ..आईन्स्टाईन .. फक्त काही वर्षेच आपल्या आयुष्यात आले . त्यांचे नियम त्यांची तत्वे कधीच वापरली नाहीत आपण . उद्या तू मंत्री होशील काही वर्षांनी मुख्यमंत्रीही होशील .. इतरांवर कंट्रोल ठेवण्यासाठी माझ्यासारख्यांचा वापर करशील . मीही पैसे कमविण्यासाठी तुला साथ देईन ..."तो उद्वेगाने म्हणाला.
ती काही न म्हणता बाहेर पडली.
गाडीत बसताच तिने एकाला फोन लावला .." काम झाले आहे .आता तो काहीच कामाचा नाही .गायब करा त्याला".
आतमध्ये बसून तिचे संपूर्ण बोलणे त्याने कानात असलेल्या छोट्या इयरफोन मधून ऐकले. तो स्वतःशी हसला आणि  एक फोन लावला" हो सर.... आताच मॅडम मला भेटून गेल्या.त्यांचे काम केले आहे मी . अजूनही त्यांचे बाहेर तसले काही प्रकरण दिसत नाही पण लवकरच त्या कोणत्यातरी धोकादायक प्रकरणात अडकतील हे नक्की . सांभाळा तुमच्या बायकोला.जवळच उभ्या असलेल्या वेटरला घसघशीत टीप देऊन तो बाहेर पडला .
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर

हिटलर ....श्री.ह.अ. भावे

हिटलर ....श्री.ह.अ. भावे
वरदा बुक्स पुणे
दुसऱ्या महायुद्धाला कारणीभूत ठरलेला जर्मनीचा नेता म्हणून हिटलर प्रसिद्ध आहे. काहीजण त्याला जर्मनीचा लोकप्रिय नेता म्हणतात तर काहीजण जर्मनीचा हुकूमशहा मानतात.त्याच्या कारकिर्दीत जर्मनीची प्रगती झाली तर तिचा ऱ्हास व्हायलाही हाच कारणीभूत आहे असे ही म्हणतात .इतिहासात या व्यक्तींबद्दल अजूनही कुतूहल आहे . हा नक्की कसा आहे ...??  ह्याला इतक्या पराकोटीचा ज्यू द्वेष का ??? साठ लाख लोकांच्या हत्येला हा माणूस कारणीभूत आहे असा इतिहास सांगतो . याच्यापेक्षाही क्रूर  हुकूमशहा इतिहासात झाले पण इतकी प्रसिद्धी कोणालाच मिळाली नाही .1930 पर्यंत जर्मनीला अज्ञात असलेला हिटलर पहिल्या महायुद्धानंतर प्रसिद्धीस आला . त्याचा उदय हा जर्मनीसाठी एक अपघात होता असे लेखक म्हणतो  आणि त्यावरच हे पुस्तक आहे .त्याला खरोखरीच लष्करात जायचे होते का ..?? सैन्य भरती चुकविण्यासाठी त्याने बरीच ठिकाणे बदलली . त्याचे विचार एकांगी होते .आपल्या निर्णयाचे काय परिणाम होतील याचा त्याने कधीही विचार केला नाही .दुसरे महायुद्ध त्याने घडविले पण त्याचा जर्मनीला काहीच फायदा झाला नाही ना त्यांच्या नकाशात काडीमात्र बदल झाला नाही .  उलट सत्तर टक्के स्त्री पुरुष  मारले गेले . म्हणूनच त्याला क्रूरकर्मा ओळखले जाते . एकछत्री हुकूमशाही कशी निर्माण होते हे या पुस्तकातून आपल्याला कळते. हिटलरच्या बऱ्याचश्या  बाजू  आपल्याला कळतात .

द फर्म.... जॉन ग्रिशम

द फर्म.... जॉन ग्रिशम
अनुवाद ....अनिल काळे
मेहता पब्लिकेशन
मेंफिस सारख्या छोट्याश्या शहरात ती वकिलांची फर्म आहे . मोजून चाळीस वकील तेथे काम करतात . मोठ्या मोठ्या धनाढ्य आशिलांची टॅक्सची प्रकरणे त्यांच्याकडे आहेत . आपल्या वकिलांना भरपूर पगार ,उत्तम सुखसोयी ती फर्म देते . अट एकच... त्यांनी भरपूर काम करायचे आणि भरपूर पैसे कमवायचे. त्या फर्ममध्ये एकदा लागलेला वकील कधीच फर्म सोडून जात नाही . उलट कमी वयात लक्षाधीश बनून निवृत्त होतात . पण गेल्या पंधरा वर्षात पाच वकिलांचे संशयास्पद मृत्यू झाले आहेत आणि हे सर्व अपघाती मृत्यू आहेत .
एक तरुण वकील जो नुकताच लॉ कॉलेजमधून बाहेर पडलाय.तो गरीब आहे मेहनती आहे प्रामाणिक आहे . फर्मने त्याला आपल्याकडे घेतलाय . त्यानेही दिवसाचे अठरा अठरा तास काम करून आपली निवड सार्थ ठरवली आहे . पण कुठेतरी काहीतरी चुकतेय याची सतत त्याला जाणीव होतेय . त्याच्या घरात ,कारमध्ये ,मायक्रोफोन बसविले आहेत . त्याच्यावर आणि त्याच्या पत्नीवर पाळत ठेवली जातेय . त्याने नेमलेल्या एका खाजगी डिटेक्टिव्हचा अमानुषपणे खून झालाय .
एफबीआय या फर्मवर बारीक लक्ष ठेवून आहे . या फर्मच्या मागे एक प्रसिद्ध माफिया फॅमिली आहे असा त्यांना संशय आहे . त्यांचा प्रचंड काळा पैसा पांढरा करण्यासाठी या फर्मचा वापर केला जातोय . एफबीआयने आता या तरुण वकिलांची मदत घ्यायची ठरविले आहे .
तो तरुण वकील आणि त्याची पत्नी दोघेही माफिया आणि एफबीआयच्या जाळ्यात अडकतात . आता त्यांना तेथून बाहेर पडायचे आहे .....