सिटीलाईट

सिटीलाईट ..
चार्ली चॅप्लिनचा हा सिनेमा म्हणजे हास्य आणि कारुण्य यांचा उत्तम मिलाफ आहे .खळखळून हसण्याला कारुण्याची  झालर लावली कि काय घडू शकते ?याचे उत्तम उदाहरण म्हणजेच सिटीलाईट .
एक फुले विकणारी अंध मुलगी ,तिच्यावर मनापासून प्रेम करणारा ,फटका गरीब चार्ली ,आणि सतत दारूच्या नशेत राहणारा त्याचा श्रीमंत मित्र यांच्या भोवती गुंफलेली हि कथा .हा श्रीमंत मित्र दारूच्या नशेत असल्यावर चार्लीवर खूप प्रेम करतो .पण दारू उतरल्यावर त्याला घरातून हकलावून लावतो .त्या अंध मुलीसाठी चार्ली खूप काही करतो ,प्रसंगी मारहि खातो . आपल्या मित्राने दारूच्या  नशेत दिलेले पैसे तिला डोळ्यांच्या ऑपरेशनसाठी देतो आणि चोरीच्या आरोपाखाली तुरुंगात जातो. काही महिन्यांनी तो कफल्लक अवस्थेत बाहेर येतो तेव्हा ती मुलगी पूर्ण बरी होऊन फुलांचे दुकान चालवत असते .तिच्या मते चार्ली अत्यंत श्रीमंत आहे त्यामुळे प्रत्येक श्रीमंतांच्या रुपात ती चार्लीला शोधत असते .अतिशय कंगाल अवस्थेत चार्ली तिच्यासमोर उभा राहतो तेव्हा ती त्याला एक फुल देते आणि काही नाणी हातावर ठेवते.ज्यावेळी ती त्याचा हाथ पकडते तेव्हाच ती चार्लीला ओळखते .भावना केवळ चेहऱ्यातून आणि अभिनयातून कश्या व्यक्त कराव्या ,त्यासाठी संवादांची गरज नाही हेच हा मूकपट सिद्ध करतो . चार्ली चॅप्लिनला लोकांनी का डोक्यावर घेतले ते कळते .
1931 साली प्रदर्शित झालेला हा चित्रपट अजूनही खळखळून  हसता हसता केव्हा रडवितो ते कळतच नाही.मला वाटते आजच्या काळात 300 रुपयाची तिकिटे काढून सलमान ,अक्षयकुमारची चित्रपट लोक बघतात पण कधीतरी 2 तास वेळ काढून असे  चित्रपटहि यू ट्यूब वर फुकट पहा .