एक बालदिन

एक बालदिन 

"अग कार्टे......!!  हजारवेळा सांगितलेय ..नको त्या वस्तूशी खेळूस.ठेव तो स्प्रे कोपऱ्यात .डोळ्यात गेला तर डोळे जातील कामातून..सातवीत गेली तरी अजून अक्कल आली नाही अजून...." आई तिच्या हातातून तो हिटचा स्प्रे काढत ओरडली.

आज बालदिनची सुट्टी होती. ती नेहमीसारखी घरात एकटीच खेळत बसली होती.नेहमीसारखी आईची आरडाओरड चालूच होती.अचानक कपाटाच्या कोपऱ्यातील तो स्प्रे तिच्या हाती लागला. तिने तो बाहेर काढला आणि आईचे लक्ष तिच्याकडे गेले.

झाले ... !! ताबडतोब तिच्या तोंडाचा पट्टा चालू झाला . नाईलाजाने तिने तो स्प्रे बाजूला ठेवला आणि टीव्ही चालू केला . पंडित नेहरूंचा जन्मदिवस मोठ्या उत्साहात सारेजण बालदिन म्हणून साजरा करत होते . ती टीव्ही बघण्यात गुंतून गेली.

इतक्यात त्याचा आवाज तिच्या कानी पडला."राणीसाहेब काय करतायत ..."?? 

आवाज  ऐकूनच ती शहारली . शेजारचे काका तिच्याकडे डोळे रोखुनच पाहत होते.ओठावरून जीभ फिरवत अंगावरून फिरणारी त्यांची नजर तिच्या अंगावर काटा आणत होती. खरे तर तिला त्या काकांचा खूप राग येत होता.संधी मिळेल तेव्हा तिच्या अंगाला स्पर्श करायची संधी ते सोडत नव्हते.तीने आपल्या मैत्रिणीला बऱ्याचवेळा ही गोष्ट सांगितली पण ती तरी काय करणार .या गोष्टीची समज दोघीनाही नव्हती. पण हिला काहीतरी वाईट घडतेय इतकेच माहीत होते.घरच्यांना सांगून काही उपयोग होईल असे वाटत नव्हते.ते काका तर संध्याकाळी बाबांबरोबरच पियाला बसायचे ..तर आई दिवसभर लोकांच्या घरी कामात..आणि तसेही कोणी ही गोष्ट तितक्या गांभीर्याने घेतलीही नसती.

"ओ भाऊ...!!  तुम्ही होय ... बरे झाले तुम्ही आलात" आई बाहेर येत म्हणाली "घेऊन जा हिला तुमच्याकडे . घरात राहिली तर काहीतरी तोडफोड करेल .आणि तशीही मी कामालाच चालली आहे . लक्ष ठेवा हिच्यावर"

 ती नाराजीने नको नको म्हणाली.पण आईच्या वटारलेल्या डोळ्यापुढे काहीच चालले नाही.त्याने ओठाच्या कोपऱ्यातून छद्मीपणे हसत तिचा हात धरला आणि आईला न कळेल असा कुरवाळला . एक भीतीची थंडगार सणक तिच्या शरीरातून गेली.

"चल राणी.. आपण मजा करू.." तो हलकेच तिच्या कानात कुजबुजला. ते तिघेही एकत्रच घराबाहेर पडले.

" हे बघ... मी दुपारीच जेवायला येईन.तोपर्यंत काकांकडे रहा.बाहेर हुंडडायला जाऊ नकोस."

ती रडवेल्या चेहऱ्याने काकांच्या घरात शिरली . काकांनी तिला पलंगावर बसविले आणि टीव्ही चालू केला .आज टीव्हीचा आवाज नेहमीपेक्षा मोठाच आहे हे तिला जाणवले.धडधडत्या मनाने ती बसून राहिली . त्याने आत जाऊन थंडगार सरबत तिला आणून दिले . एरव्ही त्या सरबतावर उडी मारणारी ती.. आजमात्र चुपचाप बसली होती.तो अलगत तिच्या बाजूला बसला. सहज बोलता बोलता तिच्या खांद्यावर हात ठेवला. ती शहारली.पटकन हात  झटकून  ती पलंगाच्या कोपऱ्यात सरकली. एकाएकी त्याच्या डोळ्यात हिंस्र भाव उमटले.त्याने तिला अजून कोपऱ्यात ढकलले. ती जिवाच्या आकांताने सुरकेसाठी इथे तिथे पाहू लागली आणि अचानक पलंगाच्याखाली कोपऱ्यात तिला हिट स्प्रे दिसला.

तो दिसताच तिला आईचा सकाळचा ओरडा आठवला . कसातरी लांब हात करून तिने तो स्प्रे हातात घेतला. तोपर्यंत त्याचा हात तिच्या छातीपर्यंत पोचला होता . दातओठ खात तिने तो स्प्रे त्याच्या डोळ्यासमोर धरला आणि अंगातील ताकदीनीशी खटका दाबला.एक मोठा फवारा त्याच्या तोंडावर पसरला.जोरात आरोळी ठोकून तो बाजूला झाला . आणि चेहऱ्यावर हात घेत गडबडा लोळू लागला . तिच्याही डोळ्यात आता रक्त उतरले होते .पुन्हा एकदा तो स्प्रे त्याच्या चेहऱ्यासमोर धरून जोरात दाबला. त्याला तसेच लोळत ठेवून ती दरवाजा उघडून बाहेर पळाली आणि सुटकेचा श्वास घेतला .

© श्री.किरण कृष्णा बोरकर