रामप्रसाद

नेहमीप्रमाणे रात्री 11.30  ला पाण्याचा टँकर गेटमधून आत शिरला . ड्रायव्हरच्या बाजूला बसलेल्या रामप्रसादने हसून सिक्युरिटीला हात दाखवला "लास्ट राऊंड " तो ओरडला आणि ड्रायव्हरला नेहमीच्या जागेवर गाडी उभी करायचे मार्गदर्शन करू लागला .
रामप्रसाद एक 18 वर्षाचा कोवळा तरुण .गावावरून मुंबईत इतरांसारखा नोकरीधंदा करून पैसे कमविण्यासाठी आलेला . पाण्याच्या टँकरवर क्लीनर म्हणून काम करायचा.  रात्री  मालकाने दिलेल्या खोपट्यात इतर चारपाच जणाबरोबर राहायचा . ह्या फॅक्टरीत गेलीदोन वर्षे तो येत होता . त्याच्या मनमिळावू स्वभावामुळे सगळे ओळखायचे  .  त्यादिवशीहि त्याने टँकर नेहमीच्या जागी उभा केला व्हॉल्व्ह चालू करून तो टाकीची लेव्हल चेक करायला निघाला . पाण्याची टाकी एका कोपऱ्यात फॅक्टरीच्या मेनशेडपासून काही लांब भिंतीजवळ होती आणि भिंतीच्यापलीकडे जुने स्मशान होते . फॅक्टरीपासून दूर असल्यामुळे तिथे रात्री फारशी वर्दळ नसायची आणि आता साडे अकरा वाजलेले  म्हणजे नुकतीच नाईट शिफ्ट चालू झाली होती . आता तर तिथे कोणीच दिसत नव्हते .संपूर्ण काळोख पसरला होता फक्त टाकीवर बल्ब चालू होता आणि लांबूनही दिसत होता . सवयीप्रमाणे रामप्रसाद टाकीवर चढला .ती अंडरग्राऊंड टाकी होती. काहीतरी गुणगुणत रामप्रसादने टाकीचे झाकण उघडले आणि लेव्हल चेक करायचा लोखंडी पाईप बाहेर ओढला . मार्किंगची खूण पाहण्यासाठी  त्याने पाईप बल्बच्या उजेडात धरला तर समोरच्या  भिंतीवर एक बाई बसलेली त्याला दिसली . पहिले तर त्याला काही कळेना, त्याने तिच्याकडे पहिले तर ती शांतपणे  त्याच्याकडे पाहत होती . जशी दोघांची नजरानजर झाली तसे तिने रामप्रकाश ला जवळ बोलाविले . रामप्रकाशने नकार दिला उलट त्यानेच तिला हात हलवून जवळ बोलावले तशी तिने भिंतीवर खाली उडी मारून त्याच्या जवळ येण्याचा प्रयत्न करू लागली . अचानक रामप्रकाशला काहीतरी विचित्र जाणवले ,त्याने हातातील पाईप फेकून दिला आणि जीव खाऊन पळत सुटला . कसातरी घाबरत ओरडत तो सिक्युरिटी केबिन जवळ पोचला . काय झाले असावे सिक्युरिटीला  समजले .त्याने त्याला बसवून पाणी पाजले आणि थोडावेळ झोपू दिले . एक झोप काढल्यावर तो शांत झाला आणि टँकर घेऊन घरी गेला . दुसऱ्या दिवशी संध्याकाळी साडेचार वाजता परत टँकर घेऊन आला त्यावेळी तो सावरला होता . तोपर्यंत संपूर्ण फॅक्टरीला कळले होते काय झाले रात्री ते.निघता निघता अमित चौगुले त्याच्या समोर आला ,खांद्यावर हात  ठेवून तो म्हणाला " क्या रे रामप्रकाश ,सुना कल तुमने एक औरत देखि ?? कैसी थी वो दिखानेमे ?? कूछ  किया क्या नाही उसके साथ ? कितना भारी मौका मिला था ??  और तू भाग गया ". रामप्रकाश दिनवाणा चेहरा करून म्हणाला ",क्या साब आपभी ??
पण त्याच दिवशी संध्याकाळी  रामप्रकाश वेड्यासारखा बरळू लागला . टँकर मध्ये पाणी भरायला वर चढला आणि खाली बघून बडबडायला लागला "चल निघ इथून ,मी नाही येणार ,तूच जा " असे काही बडबडू लागला . त्याचा मालक धावत आला  तर त्याला सांगितले ती बाई खाली उभी आहे आणि मला बोलावते आहे .  चार पोरानी  रात्रभर त्याच्यावर पहारा केला .रात्रभर त्याचा धिंगाणा चालू होता . दुसऱ्या दिवशी मालक  त्याला जवळच्या दर्ग्यात घेऊन गेला  . दोन दिवस रामप्रकाश पोरांच्या पाहऱ्यात राहिला. नंतर मालकाने त्याला गावी पाठवून दिले .
सिक्युरिटीच्या म्हणण्या प्रमाणे एक बाई कधीतरी तिथे फिरताना दिसते . काही ठराविक ठिकाणी ती फेरी मारते आणि मागच्या गेटमधून बाहेर निघून जाते पण कोणाशीही तिची आजपर्यंत समोरासमोर गाठ पडली नव्हती पण आज रामप्रकाश पहिला माणूस होता ज्याशाची  तिची नजरानजर झाली होती . आता खरे खोटे काय हे त्या रामप्रकाशलाच माहित . त्या घटनेमुळे बिचार्याची नोकरी मात्र गेली .