पहिला पाऊस ....3

पहिला पाऊस ....3
त्या बागेतील बाकड्यावर दोघेही शांत बसून समोर खेळणाऱ्या लहान मुलांकडे पाहत होते. त्या वृद्ध गृहस्थाच्या डोळ्यात कौतुक दिसत होते तर दुसरा मध्यमवयीन कोणत्यातरी विचारात गढून गेलेला.
" आज बहुतेक पाऊस येणार.... त्या वृद्धाने आपल्या मुलांकडे पाहून विचारले.
"ह....." नुसता हुंकार देऊन तो पुन्हा विचारात गढला.
" किती विचार करशील ....?? माझा विचार करतोयस ना ...?? वयानुसार आजारपण येणारच ....".वृद्ध हसत म्हणाला." तो तुझा मुलगा बघ ...किती आनंदाने खेळतोय.
" बाबा आज रिपोर्ट आणले तुमचे ....."तो त्या वृद्धाकडे वळून म्हणाला" तुम्हाला कॅन्सर आहे..."दोघांमध्ये एक तणाव निर्माण झाला.एक शांतता तिथे पसरली . आता गंभीर बनायची पाळी त्या वृद्धांची होती.
"शेवटी आयुष्य असेच संपणार तर ...!! आणि हे कळल्यावर तू गंभीर झालास.... "?? त्यांनी मुलाच्या खांद्यावर थाप मारून विचारले ."साल ...कसे आयुष्य गेले ते कळलेच नाही.लहानपण गरिबीत ..त्यामुळे शिक्षणासाठी मेहनत करावी लागली. मग शिक्षण संपल्यासंपल्या नोकरीच्या मागे . एकदा ती 7.42 च्या लोकलची सवय लागली ती निवृत्त होईपर्यंत काही सुटली नाही .लग्न झाले तशी संसाराची जबाबदारी अंगावर आली नंतर तुम्ही आमच्या संसारात सामील झालात . दोन मुले हवीत ही तुझ्या आईची इच्छा पण दोघांचे करताना आम्ही आमचे जगणेच विसरून गेलो . मग मुलीचे लग्न त्यानंतर तुझे .. तू पहिल्यापासून मितभाषी .. तुझी बहीण तर दगड बोलते तुला . भावना कधीच चेहऱ्यावर दाखविल्यास नाहीस . निवृत्त झाल्यावर नातवंडात रमलो . तुम्ही दोघेही नोकरी करता मग मुलांकडे लक्ष देण्याची जबाबदारी आम्ही घेतली .हल्ली थोडे अस्वस्थ वाटू लागले म्हणून टेस्ट केल्या तर त्याचा परिणाम हा कॅन्सर निघावा ......."?? असे म्हणून मोठ्याने हसले . पण काही म्हण तुला अजूनही भावना व्यक्त करता येत नाहीत . चेहरा अजूनही मक्ख... .."
"मग काय करू मी....?? तो चिडून म्हणाला "काय हसत सांगू तुम्हाला ...."??
"हसत नाही रे..... पण डोळ्यात पाणी आणून तरी कुठे सांगितलेस .....?? सोड .....जे येईल त्याला सामोरे जाऊ .त्यात तू मागे हटणार नाहीस हे माहितीय मला...."
इतक्यात वातावरणात बदल झाला . गार वारा वाहू लागला .ढग दाटून आले. काही क्षणातच पाऊस कोसळू लागला.
"ए बाळा.... इकडे ये पावसात भिजू नकोस आजारी पडशील ".तो छोट्या मुलावर ओरडला.
"अरे नको ओरडू त्याला....भिजू दे पावसात .घेऊ दे त्याला आनंद. मी ही भिजतो त्याच्याबरोबर "असे म्हणून तो वृद्ध उभा राहून पाऊस अंगावर घेऊ लागला.आजोबांना असे पावसात भिजताना पाहून छोट्याने आनंदाने टाळ्या वाजविल्या आणि अजून उत्साहाने पावसात नाचू लागला.
"बाबा तुम्ही पण ...?? तुम्ही पण लहान झालात का त्याच्यासारखे ....?? तो चिडून म्हणाला .
"हो रे ....आज कळतेय किती छोट्या छोट्या आनंदाला मुकलोय मी ... पावसामुळे 7.42 चुकली तर किती शिव्या द्यायचो पण पहिला पाऊस अंगावर घेण्याचा आनंद कधीच उपभोगला नाही मी .खरेच हा पाऊस आपले सर्व दुःख ,काळजी,चिंता धुवून काढतो आणि जगण्याची नवीन उमेद देतोय हे आज कळले. चल तू ही ये आमच्यात.. सोड त्या चिंता...,माझी काळजी ...ह्या मुलासारखे निरागस बन .अरे आम्ही आमचे आयुष्य जगलोय आता तुमची पाळी आहे . चल नव्याने जीवनाला सामोरे जा ...भावना  व्यक्त करायला शिक...." वृद्धाने आपल्या मुलांकडे हात पसरले . काही न बोलता तो उभा राहिला चेहऱ्यावर हसू आणत एका हाताने अश्रू पुसत भर पावसात आपल्या वडिलांच्या मिठीत शिरला . पहिला पाऊस इतका सुंदर असतो हे आज त्यांना कळले .
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर