पहिला पाऊस

पहिला पाऊस
शेरखान आपल्या बछड्यासोबत त्या दाट गवतात लपून बसून समोरच्या कोरड्या तळ्याकडे पाहत होता.तो जातिवंत शिकारी होता. पण त्याचा बघडा मात्र कंटाळला होता. उकाड्याने दोघेही हैराण झाले होते. समोरच्या कोरड्या तळ्यात कोणीतरी पाण्याच्या आशेने येईल आणि आपले जेवण सुटेल याच आशेवर शेरखान बसून होता . त्याचबरोबर आपल्या बछड्याला शिकारीचे ट्रेनिंग मिळेल हाही हेतू होता. पण ह्या कोरड्या उन्हाने कोणीही आपल्या घराबाहेर पडत नव्हते .साऱ्यांचे लक्ष पावसावर होते.
अचानक आभाळ दाटून आले.वातावरणात बदल झाला ...गार वाऱ्याची झुळूक वाहू लागली. थोड्याच वेळाने पावसाला सुरुवात झाली. हळू हळू सर्व प्राणी त्या पावसात भिजत तळ्याकाठी जमा होऊ लागले .सर्वच पहिल्या पावसाच्या आनंदात दिसत होते . चतुरसिंग कोल्ह्याने आकाशाकडे तोंड करून कोल्हेकुई सुरू केली. तर हत्ती अंकलने सोंड वरती करून चित्कार सुरू केला . "हीच ती वेळ ....उठ असे म्हणत शेरसिंगने आपल्या बछड्याकडे पाहिले आणि त्याला आश्चर्याचा धक्का बसला . त्याचा बछडा आपली जागा सोडून दुडूदुडू धावत पाऊस अंगावर घेत त्या प्राण्यांच्यामध्ये शिरला होता . एका डुकराची शेपटी ओढत तर सशाच्या डोक्यावर टपली मारत पावसात नाचत होता.शेरखान कपाळावर हात मारत उभा राहिला.इतक्यात अंकलने त्याला पाहिले."शेरू कुठे जातोयस ....?? चाल ये ... घे पहिला पाऊस अंगावर .... आपण सगळेच या क्षणाची वाट पाहत असतो .. सगळ्यांनी त्याला आमंत्रण दिले तसा शेरखान हसला.शिकार काय उद्याही मिळेल पण पहिल्या पावसात भिजण्याचा आनंद ह्या वर्षी पुन्हा मिळणार नाही .असे मनात म्हणत पाऊस अंगावर घेत त्यांच्यात मिसळला .
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर