पहिला पाऊस ...२

पहिला पाऊस...२
सीमेवरच्या रणरणत्या उन्हात तो आपली mg 42  आवडती मशीनगन घेऊन उभा होता . शरीर ताठ.. नजर समोरच्या सीमेपलिकडच्या शत्रूवर रोखलेली . एक बोट गनच्या ट्रिगरवर.अंगातून घामाच्या धारा वाहत होत्या . डोक्यावर एक फाटकी ताडपत्री. खरे तर नुकतीच नवीन लावलेली पण दिवसातून दोन वेळा तरी समोरून गोळीबार व्हायचा आणि ताडपत्रीला भोके पडायची . एक दिवस आपल्याही शरीराला अशीच भोके पडतील याची खात्री होती त्याला . पण जाताना समोरचे तीनचारजण तरी घेऊन जाऊ याची ही तितकीच खात्री होती.
"साला या गर्मीने वाट लावून टाकलीय.गावलाही अजून पाऊस नाही . यावर्षी शेतात काय लावले असेल म्हाताऱ्याने .... ?? त्याच्या मनात प्रश्नांची गर्दी वाढत चालली होती . च्यायला हाच तर टाईमपास आहे इथे . स्वतःला प्रश्न विचारायचे आणि स्वतःच उत्तरे द्यायची. मनात विचार येताच तो स्वतःशीच हसला.नुकत्याच राऊंडला आलेल्या त्याच्या कमांडिंग ऑफिसरने ते पहिले आणि आवाज चढवून म्हणाला ..." क्या बात है जोकर ....?? बहोत खुश दिख रहे हो ... ये गर्मी अच्छी लग रही  है क्या ...."?? अचानक झालेल्या प्रश्नांच्या भाडीमाराने तो चमकला . पण समोरची नजर न काढता शरीर न वळवता "कुछ नहीं सर ... पुरानी यादे ताजी हो गयी..." असे जोरात उत्तर दिले.तसा सीओ हसला .
अचानक आभाळ दाटून आले. वातावरणात बदल होऊ लागला .. थंड वारे वाहू लागले."लगता है आज बरीश होगी...." सीओ पुटपुटला.इतक्यात पावसाला सुरवातही झाले .काही न बोलता सीओ बाहेर येऊन उभा राहिला आणि पहिला पाऊस अंगावर घेऊ लागला.
"पहिले बारीश की मजा ही कुछ और है...."तिरक्या नजरेने त्याच्याकडे पाहत तो पुटपुटला.एक विषादाची जाणीव त्याच्या नजरेत क्षणभर चमकली आणि पुन्हा त्याचा चेहरा पूर्ववत झाला.
" तुम कभी बारीशमें भीगते नहीं क्या जोकर ...." त्याने पुन्हा आवाज चढवून विचारले .
" रिलिव्हर आयेगा तो बारीशकी मजा लुंगा सर...." त्याने ही तितक्याच जोशात उत्तर दिले.
काही न बोलता  सीओ त्याच्याजवळ आला . त्याच्या हातातील mg 42 चा ताबा आपल्या हातात घेतला . "आ गया तुम्हारा रिलिव्हर ...अब जाओ बारीशमें ...."त्याच्या खांद्यावर हात टाकून तो म्हणाला.
त्याने काही न बोलता सीओच्या हातात गनचा ताबा दिला आणि जोरदार सॅल्युट मारून बाहेर पळाला. छानसे हसत तो हात फैलावून पाऊस अंगावर घेऊ लागला आणि हातातील गनच्या ट्रिगरवर बोट ठेवून आपली धारधार नजर समोर रोखत... ताठ उभे राहत सीओ आपली ड्युटी करू लागला.
© श्री. किरण कृष्णा बोरकर