पु.ल.

आज पुन्हा पु.ल.चे चितळेमास्तर वाचून डोळे भरून आले .मी काही पु.ल.चा मोठा चाहता नाही .पण जेव्हा जेव्हा भडक ,वादग्रस्तआणि थरारक वाचून कंटाळतो तेव्हा पु.ल.ची आठवण होते.वाचताना तर सगळे काही आपल्याभोवतीच घडतेय असे वाटते .खरेच आपल्या आयुष्यात किती व्यक्ती येतात आणि जातात पण शेवटपर्यंत आठवणीत राहणाऱ्या कमीच .आताच्या पिढीला पु.ल.,व.पु.,श.ना.कोण ते माहीत नसेल किंवा नाव ऐकून असतील .पण मराठी साहित्यात त्यांचे योगदान किती हे वाचूनच लक्षात येते .कधी मिस्कील,तर कधी खदखदून हसण्याला कारुण्याची झालर कधी लागते ते डोळ्यातून पाणी आल्यावरच कळते .ट्रेनमध्ये समोरच्या सीटवर बसलेली व्यक्ती माझ्याकडे विचित्रपणे बघत असते .पण पुस्तक पाहिले की तो समजून जातो .मी खरेच आमच्या आधीच्या पिढीचे आभार मानतो की त्यांनी आम्हाला वाचनाची गोडी लावली आणि जगभरातील उत्कृष्ट साहित्य वाचायची संधी आम्हाला दिली .कदाचित त्यामुळेच पु.ल.आमच्या हृदयात कायमचे ठाण मांडून बसलेत .
@ किरण बोरकर