जाणं....२

जाणं....२

"अरे गाढवा....!! ते केस किती वाढलेत बघ जरा ...?? कधी कापणार तू ...?? ती राहुलचे केस पकडून त्याला हलवत म्हणाली.

"कापेन ग आजी ..या लॉकडाऊनमुळे सर्व सलून बंद आहेत . आणि तसेही मला केस कापायला विशिष्ट सलून लागतात माहितीय ना तुला ...."राहुल चिडून म्हणाला.

"हो तर ....अगदी हिरोच आहेस तू ... तीन महिने झाले केस कापून.आता पुन्हा किती वाढले बघ.. नवीन स्टाईल करायची असेल म्हणून आता अजून महिनाभर कापणार नाहीस..."असे बोलून त्याच्या समोर हात जोडले.

आज स्मशानात राहुलही आला होता. त्याला ते सर्व आठवत होते.आजीच्या दशक्रिया विधीला मोजकीच माणसे होती. त्या दिवशी रात्री अचानक आजीला अस्वस्थ वाटू लागले म्हणून ऍडमिट केले आणि दोन तासात आजी गेली. प्रेत परस्पर हॉस्पिटलमधूनच स्मशानात नेले होते. राहुलला तर तिचे अंतिम दर्शनही  घेता आले नव्हते. म्हणून राहुल हट्टाने दहाव्याला आला होता.

भटाने दिलेले पाणी डोक्यावर शिंपडून बाबा केस द्यायला रांगेत उभे राहिले तेव्हा राहुल त्यांच्या मागे उभा राहिला .आजीसाठी आपले केस नक्कीच देऊ शकत होता तो.

© श्री. किरण कृष्णा बोरकर