ट्रॅफिक
आज त्याचे विसर्जन होते. दहा दिवसाच्या पाहुणचारानंतर तो परत निघाला होता. हे दिवस त्याच्या आयुष्यातील अविस्मरणीय दिवस असतात. खूप काही या दिवसातून शिकता येते त्याला . त्याने भक्तांचे प्रेम पाहिले तर काही भक्तांचा तिरस्कारही अनुभवला.
एका भल्या मोठ्या उघड्या ट्रकमधून तो निघाला होता. भक्तगण चहुबाजुनी त्याचा जयजयकार करीत होते. काहीजणांच्या डोळ्यातील अश्रू थांबत नव्हते. पुढच्या वर्षी लवकर या अश्या आरोळ्यानी संपूर्ण परिसर दुमदुमत होता.
त्याने शेजारी बसलेल्या उंदराकडे पाहिले. विविध प्रकारचे नैवेद्य खाऊन तो सुस्तवला होता. आता डायरेक्ट घरीच तो डोळे उघडणार होता. समोर नाचणाऱ्या वेगवेगळ्या कला पथकाचा आनंद घेत तो आरामात सिंहासनावर बसून आजूबाजूला नजर फिरवीत बसला होता.
त्याच्या समोरच्या ट्रकवर काहीजण वेगवेगळ्या अवतारात उभे होती.एक लोकमान्य टिळक बनले होते.तर एक छत्रपती शिवाजी महाराज, तर एक तुकाराम महाराज ,एक महिला तर देवी बनली होती . एक पेहलवान हनुमान बनला होता.
" अरे वा ! हे सर्व खरोखरच पृथ्वीवर आलेत का ? चला भेटून येऊ ." असे आनंदाने म्हणत त्याने उंदराला उठविण्याचा प्रयत्न केला. पण त्याने डोळे मिटूनच शेपटी आपटत निषेध व्यक्त केला.
" देवा , माझेच वाहन माझ्याच गरजेला उपयोगी पडत नाही " असे पुटपुटत तो खाली उतरला आणि त्या ट्रकच्या दिशेने चालू लागला.
कोपर्यावरच्या टपरीवर चहा पीत वसंत कदम कंटाळलेल्या चेहऱ्याने ही मिरवणूक पाहत होता.कधीकधी चेहऱ्यावरचे भाव चिडखोर बनत.एकूण हा प्रकार त्याला मान्य दिसत नव्हता.
वसंत एम्ब्युलंस ड्रायव्हर होता. तो नास्तिक नव्हता पण जगात एक शक्ती आहे जी चांगल्याला चांगले वाईटाला वाईट असते असे तो मानीत होता.
तो आपल्या कामाशी प्रामाणिक होता. या परिसरात हॉस्पिटलची संख्या जास्त होती त्याचबरोबर गिरणगाव असल्यामुळे मराठी सण ही मोठ्या प्रमाणात साजरे व्हायचे. हे गणपतीचे दहा दिवस तर त्याला खूप त्रासाचे ठरत होते. त्यातही हा विसर्जनाचा दिवस म्हणजे त्याच्या डोक्याला ताप होता.एखादी इमर्जन्सी आली की हॉस्पिटलमध्ये पोचताना नाकी नऊ यायचे.एकदादोनदा तर एम्ब्युलन्समध्येच पेशंटने जीव सोडला होता.आपल्या एम्ब्युलन्समध्ये कोणत्याही पेशंटचा जीव गेला की वसंताला दुःख व्हायचे.
आताही त्याने एकाला बाप्पाच्या वेशात समोरच्या उघड्या ट्रकमध्ये चढताना पाहिले आणि तो वैतागला.
"च्यायला ,चार सोंगाडे कमी होते म्हणून की काय हा पाचवा त्यांच्यात ऍड झाला " कटिंगचे पैसे देत तो अण्णाला म्हणाला.
"साहेब आज त्याचाच दिवस आहे .करू दे मज्जा त्यालाही ."अण्णा हसत म्हणाला.
" हो पण त्याला पाहायला पन्नासजण जमा झाले बघ . म्हणजे अजून ट्रॅफिक जाम .अश्यावेळी कोणाला हॉस्पिटलची गरज लागली तर काय करायचे." तो चिडून म्हणाला.
" तो आहे हो .करेल सर्व व्यवस्थित " ट्रकमधील बाप्पाकडे हात जोडून अण्णा म्हणाला .
" तुला बोलायला काय झाले. तुझा धंदा जोरात चालू आहे " वसंत चिडून म्हणाला.
इथे त्याला ट्रकमध्ये चढताना पाहून सर्व खुश झाले. ह्याने वर येताच टिळकांना नमस्कार केला ." कसे आहात लोकमान्य ? अगदी पहिल्या वेळी मला घरातून उचलून बाहेर मंडपात घेऊन आलात तसेच दिसता तुम्ही "तो हात जोडत टिळकांना म्हणाला तसे सर्व हसले .
" छत्रपती शिवाजी महाराज , आज खूप वर्षांनी आपणास पाहिले. राज्याभिषेकाला मी सर्व देवांचा प्रतिनिधी म्हणून हजर होतो ते शेवटचे दर्शन " तो शिवाजी महाराजांना म्हणाला.
"काय ग ? कशी आहेस ? चेहऱ्यावर जास्तच गोडवा आहे तुझ्या .नाहीतर चेहरा नेहमी रागावलेला असतो " त्याने हसत देवीला विचारले.
" आम्ही ठीक आहोत रे .पण तू कुठून आलास ? आणि तू आल्यामुळे आपल्याला पैसे कमी मिळणार नाही ना " हनुमानाने इतरांना विचारले .
" पण यांच्याच मिरवणुकीत यालाच इथे भाग घ्यायला का बोलावले आणि इतका ओरिजनल बाप्पा आणला कुठून ? ह्याची सोंड ही हलतेय बघ " देवी हसत म्हणाली.
" चल आता आला आहेस तर एक सेल्फी काढू " तुकारामांनी खिश्यातून मोबाईल काढीत म्हटले. तसे सर्व खुश झाले .सगळ्यांनी त्याला मधे उभा करून वेगवेगळ्या पोजमध्ये सेल्फी घेतले.
"अय्या, बाप्पाबरोबर सगळे सेल्फी घेतात बघ " खालून जाणारी एक तरुणी मोठ्याने ओरडली .
" बरे सांग ,आप्पा दादाने तुला किती पैसे कबूल केलेत ? " टिळकानी त्याला विचारले.
" कोण आप्पा दादा ? कसले पैसे " त्याने कुतूहलाने विचारले .
" हे असा मेकअप आणि ड्रेस घालून उभे राहायचे पैसे किती देणार आहे तुला " हनुमान थोडा आवाज चढवून म्हणाला .
" म्हणजे तुम्ही खरे नाहीत का ? "त्याने आश्चर्याने विचारले तसे सगळे हसू लागले .
" मग तू काय खरा बाप्पा आहेस का ?" देवीने हसत विचारले तसा तो ही हसू लागला .
" मला आवडते वेगवेगळी सोंगे घ्यायला .तुम्ही दिसलात म्हणून भेटायला आलो "तो प्रसंगावधान राखून म्हणाला.
"आला आहेस तर पेप्सी पिऊन जा " छत्रपती म्हणाले.
टपरीवरून निघतानाच वसंतला फोन आला. रिंगटोनवरूनच इमर्जन्सी कॉल आहे हे त्याने ओळखले.
"बाबा अचानक कोसळले ,ऍडमिट करावे लागेल .एम्ब्युलन्स हवीत " समोरची स्त्री रडवेली होऊन सांगत होती.
" इथून एम्ब्युलन्स घेऊन येणे शक्य नाही हो . भयानक ट्रॅफिक आहे .तुम्हीच कसेही करून घेऊन या जवळपास आलात तर मी काहीतरी करून हॉस्पिटलमध्ये आणेन त्यांना " वसंत नाईलाज झाल्यासारखा म्हणाला.
" आहो मी एकटीच आहे घरात .माझ्याकडे गाडी आहे पण मला चालविता येत नाही ." ती काळकुतीला येऊन म्हणत होती.
" ठीक आहे मी कसाही तिकडे येतो आपण तुमच्या गाडीतून त्यांना इथे आणू अड्रेस सेंड करा" असे बोलून वसंतने फोन ठेवला.
" काय झाले वसंत भाऊ ? प्रॉब्लेम आहे का ? कुठे जायचे आहे का ? माझी बाईक घेऊन जा " चावी समोर ठेवीत अण्णा म्हणाला.
" थँक्स अण्णा, मला याचीच गरज होती " बाईकला किक मारीत वसंत म्हणाला आणि दिलेल्या पत्त्यावर सुसाट निघाला.
त्याला दिलेला पत्ता काही अंतरावरचा होता. पण रस्त्यावर गर्दी होती. मुंगीच्या वेगाने गाड्या हळूहळू पुढे सरकत होत्या . बाईक फूटपाथवरून आणि गल्लीबोळातून चालवत वसंत दिलेल्या पत्त्यावर पोचला.
ती साधारण पंचवीस मजल्याची बिल्डिंग होती.बहुतेक रहिवासी उच्चभ्रू दिसत होते.चार मजल्याची कार पार्किंग होती.
तो घरात शिरला तेव्हा साधारण सत्तरीचा वृद्ध पलंगावर झोपला होता आणि चाळीशीची स्त्री त्याचे हातपाय चोळीत होती.
"गाडी कुठेय ? "त्याने म्हाताऱ्याला डायरेक्ट उचलत विचारले.
त्या बाईने चावी घेऊनच ठेवली होती
"चला पार्किंगमध्ये दाखविते " ती पुढे होत म्हणाली .
त्या वृद्धाचा श्वास मंदपणे चालत होता.दुसऱ्या मजल्यावरील पार्किंगमध्ये त्यांची गाडी होती. ऐसपैस गाडी पाहून त्याला बरे वाटले.मागच्या सीटवर त्यांना झोपवून गाडी सुसाट वेगाने बाहेर काढली.
बाहेर येताच त्याने खिश्यातून मोबाईल काढून सायरन टून गाडीतील स्पीकरला लावली आणि सायरनचा आवाज करीत गाडी हॉस्पिटलच्या दिशेने निघाली.
ट्रकमध्ये बसून पेप्सी पिताना त्याला सायरनचा आवाज ऐकू आला .त्याने कान टवकारले आणि खात्री करून घेतली.पण या गर्दीतून गाडी हॉस्पिटलपर्यंत पोचेल कशी ?? पुढे गर्दीच गर्दी दिसत होती.
त्याने आपल्या सोबत्याना ही गोष्ट सांगितली ." मग आपण काय करणार ? ट्रॅफिक पोलीस पाहून घेतील .तसेही आपले ऐकणार कोण ? "हनुमान म्हणाला .
" इथे हाच प्रॉब्लेम आहे .नेहमीच ट्रॅफिक प्रॉब्लेम असतो .मी तर शिव्या देतच गाडी चालवतो." टिळक म्हणाले.
" काहीही असो, पण आपण काहीतरी केलेच पाहिजे ?" तो चिडून म्हणाला.
" बघ तुला काय जमते का ? " देवी मोबाईलमधून डोके वर न करताच म्हणाली.
तसा हा खाली उतरला आणि "बाजूला व्हा, बाजूला व्हा" असे गर्दी बाजूला करत ओरडू लागला .लोकांना काहीच कळेना .
" अय्या तो बघ बाप्पा ट्रॅफिक कंट्रोल करतोय."त्याच्या मागे सायरन वाजवीत येणाऱ्या वसंताच्या गाडीला पाहून एक तरुणी ओरडली.
धावता धावता त्याने एका छोट्या मुलाच्या गळ्यातून शिट्टी काढून घेतली आणि जोरजोराने वाजवीत पुढे पळू लागला .हे पाहून गर्दी मागे हटू लागली . अजून गडबड का वाढली म्हणून त्याने मागे वळून पाहिले तर टिळक छत्रपती शिवाजी महाराज ,देवी, तुकाराम महाराज ही खाली उतरून रस्ता मोकळा करीत होते.
हे पाहून गर्दीने आपोआप रस्ता मोकळा केला आणि वसंतची गाडी हॉस्पिटलच्या आवारात शिरली.
लोकांची गडबड ऐकून उंदीर जागा झाला आणि त्याला रस्त्यावर शिटी फुंकत धावताना पाहिले.
" धन्य आहे बाबा तुझी .जाताजाता ट्रॅफिकहि मोकळे करून दिलेस "
म्हाताऱ्याला ऍडमिट करताना ट्रॅफिक मोकळा करून दिल्याबद्दल वसंत मनातून बाप्पाचे आभार मानीत होता .
© श्री.किरण कृष्णा बोरकर
No comments:
Post a Comment